وقتش بود..
امیدوار باش که بریزی رو زمین..
و خودت ،خودت رو جمع بکنی.
سخته.
می دونم.
سخته.
درد داره..ولی بِکَّن!!
از این موجود منفعل و فرافکنی که از خودت ساختی.
انفجار..
و اندکی سکوت.

تاس بد را خوب بازی کن.
شاید تو هم بتوانی روزی به جائی برسی که کلاغی بر روی درخت تو عاشقانه بسازد.
قانون اول و آخر: پیش دستی.