ديگر به راستي مي‌دانستم كه درد يعني چه. درد به معناي كتك خوردن تا حد بيهوش شدن نبود.
بريدن پا براثر يك تكه شيشه و بخيه زدن در داروخانه نبود. درد يعني چيزي كه دلِ آدم را
در هم مي‌شكند و انسان ناگزير است با آن بميرد بدون آنكه بتواند رازش را با كسي در ميان
بگذارد. دردي كه انسان را بدون نيروي دست و پاها و سر باقي مي‌گذارد و انسان حتي قدرت
آن را ندارد كه سرش را روي بالش حركت دهد.

- ژوزه مائوروده واسكونسلوس- درخت زيباي من

کجایند انسانهای بی ادعا ...
.
.
خسته ام..درست از زمانی که خسته ام..دیده نمی شوم..دیگر هیچکس مرا نمی بیند..
ببیند نمی شناسد..بشناسد نمی بیند..
خودم هم این آدم جدید را نمی شناسم.
.
.
آمده حال تو ، احوال تو
سيه خال تو، سفيد روی تو
ببیند برود...
.
.
پاییز می رسد و من دوستش می دارم انگار نه انگار که این پاییز، عزیز بعد از هفت داغ است.
.
.
حکمت زندگی در یافتن آرمان است و
آنرا بر آرزوهای شخصی ترجیح دادن
به خاطر آن زندگی کردن و به خاطر آن مردن...
.
.
چه فایده دارد اگر انسان ها گروه گروه شوند
هرکس در گروه خود شاد باشد
هرکس با خود خوش باشد
این را اینان با این مردم کردند..دسته دسته شدن
من خوبم تو بدی..تو خوبی من بدم..
من نماز می خوانم گروهم با تو فرق دارد...
من اینگونه ام..تو آنگونه ای..
پس وحدت را بی خیال..افسانه ای بود و بگذشت..
اینه مزخرفات را اینان آوردند..مردم را با یکدیگر دشمن کردند..
مردم با فاصله را با فاصله تر کردند..
و من و امثال من ماندیم میان این فاصله ها..سوختیم و سوختیم..

باید بلند بشوی
و یک روز تعطیل
بروی قبرستان
به آن صحرای محشر
جائی که آدمها بر سر می کوبند..گریه می کنند..زاری می کنند..
خاکی می شوند..
باید از دست رفتن را باور کنی..آن گاه فقط و فقط خفه می شوی.
می گویی " بی خیالش.."

قطعا روزی صدایم را خواهی شنید !
روزی که نه صدا اهمیت دارد و نه روز !

( حسین پناهی )