دلتنگ یعنی

روبروی دریا ایستاده باشی و

خاطره ی یک خیابان خفه ات کند

مجتبی صنعتی

انگار واقعا عشق یک بار می آید و مابقی تنها پیش مقدمه ایست برای آنکه
وقتی که می آید آماده باشی.
هیچگاه فکر نکرده ام که اکنون آماده ام..
گاهی در درون کم میاورم از این حجم بزرگ..اما مبارزه می کنم
گاهی حس می کنم که تنهاترم در مقابل یک توده عظیم غیر قابل کنترل..
گاهی خوشبختی بیشتر از این نیست
گاهی ترسی مردانه است..خوب دقت کن ترس مردانه خیلی فرق دارد..
اما روز و روزگار می گذرد و من می دانم هر افتاقی که بیفتد من به آن غار تاریک باز نخواهم گشت..
مانند رابرت دنیرو که در فیلم هیت به پاچینو برگشت گفت: " من دیگر به زندان بر نمی گردم ، حتی اگر بمیرم.."
و مرد.

.
.
تو شوخی شوخی حرف از رفتن میزدی و من جدی جدی نابود میشدم

از خواب قصه بلند شو
اسب چوبیت رو رها کن
ماه پیشونی مال قصه اس..

‏تنهای اول...هیچ کس همراه نیست

خب آره دیگه
می دونی
عبور کردن سخته مث وقتی که وا میسی و آدما ازت عبور می کنن..رد میشن..
هرکسی به یه بهونه ای..
وقتی بزرگتر بشی واست تعریف می کنم داستان آدمائی رو که ازشون عبور کردم
و کسانی رو که ازم عبور کردن..اسم تک تکشون تو ذهنمه..
آره..

و استناد می کنم به روزایی که فکر می کردند من خرم...

دلتنگیات که تمومی ندارن ، لااقل بلند شو راه برو
آدمها رو ببین..بذار تو رو ببینن..
راه برو..از این طرف به اون طرف..
پخش بشن دلتنگیات تو هوای مسموم این سرزمین..
.
.

.Vittorio : Well, personally, I trust the engineer. He sounds okay to me. This is a professional job

[Turns and looks at Sarte]

!Vittorio : You're the one I don't trust

? Sarte: Me

Vittorio: Yeah, you! All your brains are below your belt! You almost got us all in cold storage last night playing games in a whorehouse

(Le clan des Siciliens-Henri Verneuil -1969 )

آدم ها
فراموش نمی‌کنند؛‏
فقط
دیگر ساکت می‌شوند
همین.‏

به یاد رفته عزیزم که تاب موندن نداشت و از پیش ما رفت..
"در گلستانه" گوش میدم..
حس تدریجی مرگ..با امیدی به موندن که به هم نمی خورن..
من به خدا بدهکارم..زیاد..انگار خیلی زیاد..

اتفاق عجیب این جاست،
هر کجا که می روم
تو یک طورهایی همان حدودها دیده می شوی.
بعضی ها به زور حرفم را باور می کنند،
می پرسند مگر می شود
یک عمر زیر باران زیست و خسته نشد؟

سیدعلی صالحی

قبرهایی از پیش کنده شده...
کلی گورکن با دندان‌های زرد و چهره‌های خندان با
بیل و کلنگ‌های‌شان بالای قبرها ایستاده‌اند...منتظرند ...

فهمیدن چیزه بدیه
و من خیلی وقتها می فهمم

فراموشی پس از زخم
زخم پس از فراموشی
این همه روزگار ما بود

احمدرضا احمدی

اگرچه من به چشم تو، کمم،قدیمیم،گمم....اگرچه..

همه می ریم
یکی یکی
خودمون رو می گم
فقط خودمون
یعنی این خونواده که طاقت اینهمه بی هنجاری دنیا و آدمای داغونش رو نداره.
نگران نباش دائی..هممون میایم..