من نمی فهمیدم
و نخواهم دانست
گرچه فرصت هم باشد
وانکه فرصت هم نیست..

من گم شده ام در تو یا تو گم شدی در من ای زمان؟؟؟

_دو نوع دنیا وجود داره...دنیای بازنده ها،دنیای برنده ها..
_بستگی داره برد رو چی تعریف کنی..باخت رو چی..
_بستگی نداره..هرجور تعریف بکنی من باز جزو بازنده هام..

خب
اگه بخوام یه مقدار منصفانه و منطقی حرف بزنم
باس بگم که این منم
که این من بودم که هیچوقت نفهمیدم کیم..چی میگم..چی می خوام..
این منم که خودم رو نشناختم..وگرنه همه منو فهمیدن..هزار راه بود و من نرفتم..
هزار پرنده بود و من تیری نزدم..تا همه پرنده ها پریدند و کودکی کمانم را ربود..
.
.
قطار به ایستگاه آخر نزدیک می شود
و من
تمامی دوستانم را از دست می دهم
مانند وسائلی که از بالنی به پایین می اندازی
تا سقوط نکنی..
و دست آخر نمی فهمی که بالاخره سوار قطار بودی یا بالن..
.
.
Destiny is a fickle bitch

ما
نسل ما
همگی مانند یتیم ها..سر راهی ها..حرام زاده ها..
نه جامعه بهائی به ما میدهد و ارزشی قائل است
نه خانواده،
نه هیچ کس..
خودمان را گول زده ایم و فکر می کنیم زندگی می کنیم..
مدام برای خوشبختی..برای اولین شب آرامش ازین سو به آن سو می دویم..
بالا و پائین می پریم
جوش می زنیم
حرص می زنیم
دنبال گوشه ای محبتیم..اندکی توجه..
اما نمی دانیم بیهوده است..همه چیز کماکان بی اهمیت است.
نسل ما سوخته..بد هم سوخته..
عده ای برین باوریم که آنطرفتر آنسوی دنیا زندگی برای ما آماده است و تنها راهمان رفتن است
چرا که فکر می کنیم مشکل از اینجاست..
آری مشکل قطعا از اینجاست اما این توهمی بیش نیست که جای دیگری روی این کره خاکی
وجود دارد که ما زندگی کنیم..به معنی واقعی زندگی کنیم..
مشکل ..تاریکی و سیاهی که برایمان بوجود آوردند و ما نیز کم و بیش به ان دامن زدیم و
با موسیقی دیگران رقصیدیم و با حرفها و دروغهایشان خام شدیم..از بزرگ تا کوچک..دور
نزدیک..
نسل ما همه جوره سوخته است..همانطور که فرهنگ ما سوخته است..
همانگونه که جامعه ما سوخته است و هویت ما خاکستر..
بیهوده بر عبث می پائیم..

پ.ن1: فندک داری؟ می خواهم یکباره همه را بسوزانم..حتی شناسنامه ام را..

پ.ن2: برادر اشتباه نکن..تو برای کار مهمتری در این خرابه هستی!!!:دی!!

پ.ن3: برخی چیزها با مرگ هم از بین نمی روند..

آدمی را توان عشق نيست. آدمی در عشق می پوسد و می ميرد...

احمدرضا احمدی