"یک آدم بزرگی می گفت تمام آدمها همیشه به تو از جائی ایراد می گیرند که ضعف خودشان است
راست می گفت
مثل داستان ورود به حریم خصوصی!! "

.
.

تو باختی

بس که گوش ندادی
بس که هرچه که دلت خواست دیدی و مابقی را ندیدی

نشانه ها را هیچ، هیچ نگاه نکردی

به قول خودت نشستی و دیدی چیزهائی که را که نه به تو ربط داشت نه به من

من تنها برای فراموشی تو پا به مسیرهائی گذاشتم
که نه تنها تو رو از یاد من بیرون نبرد

بلکه از خود بی خود ترم کرد

تو و مثل تو هرچقدر هم بزرگتر شوید بازهم خودتان را به ندیدن می زنید و اینجوری راحتترید

ساده است
گفتن حرفهایی که فقط بهانه است

کنتس عزیزم
به زودی پائیز می رسد
و من خواهم رفت
به جائی که دیگر برگشتی از آن نیست

تو بمان با آدمهای بزرگ
من کوچک بودم
دیده نشدم
جائی که باید
جوری که باید
من کوتوله عاشقی بودم که نباید حرف می زدم
باید می رفتم
خیلی زودتر از اینها
هیچکدام از حرفهایم یادت نمانده
درسته؟

نه
هیچکدام من یادت نمانده
و این من را سبکتر می کند برای رفتن و دور شدن

و تو هم خودت رو اینگونه آرام کن که من خوشبختم و خوشحال
بالاخره ما همیشه باید بهانه ای برای کندن داشته باشیم دیگر
ما که هیچوقت برای ماندن و ساختن نیامده ایم
نمانده ایم
ما عادت داریم در مقابل به در ودیوار زدن طرفمان
بی تفاوت بشویم و فراموش کنیم که گلدان را آب باید داد
ما عادت داریم بگوییم هی فلانی داری آرامش من را بهم میزنی با حرفات
با بودنت

پس به خاطر سنگفرشی که باید تو را به من می رساند
و اکنون مرا در بر خواهد گرفت

برایت می گویم که تو باختی
مرا باختی
هرچند من هم تیم تو بودم
هرچند من یار تو بودم
با تو
یار تو

تو باختی
چرا که هیچوقت منصف نبودی

منم باختم

تمام نا تمام من دیگر تمام نمی شود.


ممنونم از تو

au revoir

چقدر به تو محتاجم!

هنگامی که فصل گریه می رسد

چقدر که باید در پی دستانت بگردم

در خیابان های شلوغ و خیس

اونجا فقط نیم ساعت با اینجا فرق داره
.
.
مث قصه تلخ صداقت
.
.
من شاید صادق ترین نبودم
اما
دیوونه ترین
قطعا
.
.
شاید

این شبها که حرف دارم و نیستی

به آن شبها که حرف داشتی و نبودم در ...
.
.
هيچ لذت اصيلی بی‌درد ممکن نيست.
گاهی بايد بیست و نه سال زندگی کنی فقط برای چند دقيقه‌ی کوتاه، تا به خود بيايی و فکر کنی: ارزشش را داشت.
زندگی هنوز ارزش زندگی کردن دارد، به خاطر همان چند دقيقه‌های کوتاه گاه به گاه.
.
.
دلم
آه
دلم
آخ
دلم
واست
خیلی
تنگه
.
.
forever..seeking..
.
.
واسه رفتن
همیشه یه جا کم میاری
همیشه یه چاله هست
که برای پر کردنش
باید تمام گذشته رو خالی کرد
باید گشت
دنبال دلیلی محکم تر
و هر چیز رو وارونه کرد
برگشت و این بار سنجیده تر
تا انتهای این هذیان پرید
.
.
خوشایند نبوده است هیچگاه
حتی تماشای این میدان
مرد خود را می خواهد
که من نیستم
.
.
ادامه این بازی
با این انگیزه که دیگرون خوب شن
که بیان شادی رو دو دستی تقدیمت کنن
مسخره ست
باید لذت رو
اگه چیزی تهش هست
از کثافت ترین جاهای زندگی
حتی وقتی لجن تا بیخ گلوت زده بالا
بکشی بیرون
.
.
با دست آرام می زنم روی شانه ام.مثلا تو پشت سرم ایستاده ای . مثلا دست ، دست تو بود و تو زدی روی شانه ام . بر می گردم و با دست دیگرم ، دستی را که دست تو بود می گیرم . می کشمت به طرف خودم . حالا من مثلا تو هستم که دارم تو را بغل می کنم . حالا مثلا تو را بغل کرده ام ...

ها کردن – پیمان هوشمند زاده

یاد نمی‏ کنی از سوگند نیم خورده یی که به من دادی
و ایمانی که به دست های تو آوردم
آن روز که هر بهانه یی داشتم، گرفتی
و هیچ فکر نکردی چقدر می تواند نزدیک شود دریا
به مردی که دلش را
مثل بقیه فرصت هایش از دست داده است


ای کاش آفتاب از چهارسو بتابد / بهزاد زرین پور

نمی تونی، بمیر
بهترین کار اینه

Tu peux courir au sud

Quand tu as le cœur en panne

Brûler ta solitude

Dans des feux de savane

Et dire que la chaleur

C'est ta seule religion

Et courir ton bonheur

A tous les horizons

Tu peux croire au soleil

Comme croyaient les Incas

Mourir comme une abeille

Au soleil de Lima

Et venir dans mes bras

Pour me dire que tu m'aimes

Quand ce mensonge la

Tu n'y crois pas toi-même

Sans amour

Le soleil n'existe pas sans amour

Quand tu brûles c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

Le soleil n'est qu'un décor pour un jour

Un point blanc, un astre mort sans amour

Qui ne touche que ton corps

Sans amour

Tu cours après les truquages, les recours

Tu te saoûles d'éclairages, de faux jours

Ta vie n'est qu'un maquillage tu te goures

Tu veux tout essayer

Pour mieux brûler ta vie

Et tourner sur un pied

Comme font les toupies

Tu veux tuer le temps

Pour le temps qui te restes

Et tenter l'accident

Sur l'autoroute de l'est

Tu veux tenter le rire

Et tu n'es que cynique

Essayer les délires

Les peyotls au Mexique

Et croire que c'est la vie

Et dire que c'est l'amour

Et jurer aujourd'hui

Que tu m'aimes toujours

Sans amour

Même le rire n'existe pas sans amour

Quand tu ris c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

La chaleur n'est qu'un décor pour un jour

Un point blanc, un astre mort sans amour

Qui ne touche que ton corps

Sans amour

Tu cours après les truquages, les recours

Tu te saoûles d'éclairages, de faux jours

Ta vie n'est qu'un maquillage tu te goures

Sans amour

Notre vie ça devient quoi sans amour

Ça devient n'importe quoi côté cour

On l'avait pas vue comme ça sans amour

Sans amour

Le soleil n'existe pas sans amour

Quand tu brûles c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

Sans amour

Si vous m'aimez....Laisser cet homme pour moi


parce que,

J'accepte ma mauvaise histoire,

Je sais que les choses que vous voulez de votre partenaire,

Je me suis améliorée,

mais la plupart d'entre eux, je t'aime plus que tout autre chose,

C'est ce que je suis sûr de..

Laisser cet homme pour moi..

آدما تو مراحل مختلفی از زندگیشون دنبال
یک جریانی ، اتفاقی و یا آدمائی می گردند که
ازش متنفر بشن و این تنفر بهشون انگیزه بده
اونا بعد از له کردن اونا شروع به ساختن و بالا رفتن می کنن
بعد از مدتی وقتی داستان زندگیشون رو می بینی میبینی نه تنها
سرانجام بدی نداشتند بلکه واقعا به خوبی و خوشی
خوشبخت شدند و رفتند پی کار و زندگیشون
و من
در این روزهای تموم شدنم اعتراف می کنم
که خوشحالم
ازینکه می بینم منم به نوعی عامل پر.از و خوشبختی شدم

چه کسی باور می کنه؟
.
.
.
آه
.
.
.
همه می دانند
همه می دانند
که من و تو از آن روزنه سرد عبوس
باغ را دیدیم
و از آن شاخه بازیگر دور از دست
سیب را چیدیم...

کمی فکر کنیم
کمی سعی کنیم فراتر فکر کنیم
یه بار دیگه
خیانت معنای بالائی داره
آره
تو خیانت کردی
به من
به خودت
به حرفات
به قولات
به تموم لحظه های خوب و تمام لحظه های بد
و حالا اسمش رو نتونستن بگذار
ما واسه کارامون همیشه یه اسمی میگذاریم
اما همه چیز تو دنیا یه اسم مشخص داره
که تو تموم جوامع ثابته
با کلمات بازی نکنیم
من حماقت کردم
تو خیانت
می تونی بگی نتونستی و منم میتونم بگم نتونستم
اما واقعیت عوض میشه
یا فقط ما آرامش ظاهری پیدا می کنیم؟

مگه نرخ خوبي چنده

كه تو برگاي برنده

تو به اين راحتي سوختي
.
.
حقیقت تلخ است، زندگی با تو شیرین بود.
.
.
نمی تونی

یه روزی حقمو از این زندگی از نداشتنت می گیرم

یک روزی می رسد که آدم بر می گردد و می بیند مدتهاست که گذشته از آخرین صحبت .آخرین دیدار. آخرین آغوش و هنوز زنده است.فقط زنده است..یعنی نفس می کشد

می دانم که می روم
خوب می دانم که به زودی می روم
و به این سادگیا نخواهد بود
رفتنی بی بازگشت
می دانم که تمام پلهای پشت سرم را هم خراب خواهم کرد
دلم برای همه تنگ می شود و برای 30 سال زندگی
ولی
می دونی
دیگه هیچی واسم هیچ اهمیتی نداره
مث تموم چیزای با ارزش دنیا که دیگه ارزشی ندارن

برای من و
برای ادامه زندگی
چیز خاصی لازم نیست
یک اتاق کوچک،چند کتاب ،کمی طناب
و یک دوست خوبِ خوبِ خوب
که از زیر پای من
چارپایه را بکشد

.
.

اولین نشانه های شروع فهمیدن، آرزوی مرگ است.
فرانس کافکا

.
.
نبودن هیچ کس سخت نیست…

فراموش کردن یک بودن سخت است…

.
.

به خدا توکل کن: گه خاصی که نمیتونی بخوری، پس خونسردیتو حفظ کن منتظر باش ببین چی پیش میاد

.
.

خاطره الکل نیست که بپره ، خاطره خاطرست ، تو ذهنت می مونه بیچارت می کنه...

.
.

آیا می دانید؟
وقتي كسي را دوست داريد....
بدترين حالت... احساس تنفرش به شما نيست
بدترين حالت اين است كه هيچ احساس خاصي به شما نداشته باشد

.
.

جهنمی بدتر از آن نيست
كه مدام
به ياد بياوری
مدام
بوسه ای را
كه اتفاق نيفتاده است. . .

ریچارد براتیگان

.
.

خلاصه شما به ما یاد دادی
که زود یادمون بره همه چی
همه خوبیها
آخ آخ

می دونستی یه چیزی رو؟
تو دیکتاتوری
یه دیکتاتور به معنی واقعی
ازون دسته دیکتاتورائی که حرف زور می زنن
ازون دسته هاش که واقعا یه چیزائی باورشون میشه
که خودشون رو گول می زنن
بزرگترین دروغا رو می گن و گفتن
اما پاشون رو میزارن رو سرت و می گن تو دروغگویی و من به تو اعتماد نمی کنم
آری
تو یک دیکتاتوری که نزدش دیگر هیچ التماس و خواهشی جواب نمی دهد

مرا با تو به چه ماند؟

واقعیت این است که هر دستمال توالتی، روزی تمام می‌شود

حالا مدتی ست
ذهنم را خالی کرده ام
از خیال
و دلم را از امید

نشسته ام لب ایوانِ روزمرگی
و نگاه می کنم
به این روزها
که برای خودشان می روند

رسیده ام به بی حسی
به بی تفاوتی

رسیده ام به حس برگی که می داند
باد از هر طرف که بیاید
سرانجامش
افتادن است ...

به انتظار فصل تو ، تمام فصل‌ها گذشت...

اگه واسم بمیری
منم واست می میرم و
قبرای ما کنار هم میشن مثه دو تا عاشق که
لباساشونو با هم
می برن لباسشویی بشورن
اون وقت
اگه تو صابون بیاری
منم پودر سفید کننده رو می آرم

براتیگان

هرآنچه گفته باید باشم گفته‌ام آیا؟

تا حالا شده تو تنهاییات فکر کنی که بعد اینهمه رد درخواستش چرا این آدم
هنوز اینجاس
دلیل اینهمه اصرارش چیه؟
چرا روش کم نمیشه؟
چرا کم نمیاره
خیلی وقته ها..خیلی

نه
شاید من
هیچی نیستم
نه همصدا
نه همراه
اما
هستم
هنوز هستم
هنوز همونم که ادعا می کرد
من عوض نشدم
حرفای تو از ندیدن منه
نه از چیز دیگر

مرد امروز
پیامبری شده بود که هرچه وحی به او می رسید
با بی میلی نگاه عمیقی به روبرویش می کرد و با صدایی از تهِ رگه ها ی حنجره اش می گفت:
قوم من خسته اند خدا
خسته اند
شده بود پیامبری که دیگر به
خودش هم
ایمان نداشت

رابطه ای رو که مرده
هر پنج دقیقه یکبار نبضش رو نگیر
دیگه مرده

مرد نبوده‌اي كه بداني
سرت روي بازوانم
يا ناخنت در گودي آرنجم
امنيت تو نيست ... امنيت من است

این شهر

شهر قصه های مادر بزرگ نیست

که زیبا و آرام باشد.

آسمانش را

هرگز آبی ندیده ام.

من از اینجا خواهم رفت

و فرقی هم نمی کند

که فانوسی داشته باشم یا نه.

کسی که می گریزد

از گم شدن نمی ترسد.

سالومه چه با حسرت از دريا ميگفت؛
از امامزاده اي كه وسط آب بود و آدمها با قايق ميرفتند طرفش،
كه اگه دريا بود، گياه بود و باد بود و هواي تازه. با دريا، دلها بزرگتر ميشد و آرزوها كوچكتر..
شايد اگه دريا بود...

کافه ستاره - سامان مقدم

نه برای من و نه برای تو

تو زیبا بودی
و تهران ِ پیرامون‌ات را
فقط به‌خاطر تو می‌خواستم
چه‌قدر برای این شهر غریب، نوشتم
و تو را پس نداد...

It's all because You Left..

پای ثابت هر خیانت، گاهی خود ماییم
***
راحت ترین راه برای ما آدم ها این است که بگوییم دیگری به ما خیانت کرده است، تا عشق را می بازیم می گوییم، به من خیانت شد، تا انتخابات را می بازیم می گوییم، به رای ما خیانت کردند، تا قافیه را باختیم یاد این می افتیم که کسی خائن بود و ما مظلوم. اما یادمان باشد یک پای این خیانت همیشه خودمان ایستاده ایم. اگر خیانتی وجود داشته باشد، غفلت های تاریخی مان پای ثابت این ماجراست

فرودگاه خود گورستونه

جائی که می بری انسان ها را خاک می کنی یا شاید انسانهائی که می روند زنده اند و تو می روی خودت خاک شوی
بوی مرگ
بوی جدائی
از تمام خاطرات و وابستگی ها و عادات
بیهوده نبود که می گفتند خاطره نسازید
وقت مردن
چه اینگونه چه به گونه دیگر
می فهمید که چه خبر است

آری، فرودگاه بهشت زهرائی دیگر است

آن که می ماند
کلاغی عاشق است که هیچ کس
اهلیش
نکرد

از بهار

تقویم می ماند

از من

استخوانهایی که تو را

دوست داشتند ...

مگر نمی شود آدم سال های بعد را به یاد آورد و برای خودش گریه کند؟

عباس معروفی
سال بلوا

پ.ن : اگر آن سالها بی تو باشند

.
.
بترسید از آن روزی که رسیده باشید به عشق اول و آخرتان
.
.
جهان همان یک نفر بود ، که از حالِ ما بی‌خبر بود

گریه ام مثل خودم مثل غمم تکراریست

قرار نیست
تاب بیاورم
این نامربوطِ ممکن
زندگی را
که دیگر
از شیرین های کنار و کرانش
دلم به هم می خورد

یک روز میمیریم نه به این دلیل که جسممان پیر شده است، روحمان است که خسته شده و میخواهد برود

روزها می سوزند همچنان
من می سوزم
بی آنکه شعله ای باشد
دود می کنم
سیاه می شوم
دندانهایم به هم می خورند
گوشهایم سوت می کشند
قلبم تندتر می زند
و چیزی در این شهر
از افکار فاسد و دست چندم
به لحظاتم چنگ می اندازد

ماشین را که با سرعت به گارد ریل بزنم نه به عشق اولم فکر می کنم نه به تو. به دختری فکر می کنم که وقتی خبر مرگم به گوشش رسید سرش را تکان میدهد. لبخند می زند و زیر لب می گوید کوچک غمگین من..

همه‌ی عمر از مسير کج...
همه‌ی راه‌ها از مسير کج...
خط راست، خطی بود که فقط در کتاب هندسه بود....


رضا قاسمی - وردی که بره ها می خوانند

ضیافت های عاشق را خوشا بخشش، خوشا ایثار

خوشا پیدا شدن در عشق . برای گم شدن در یار

چه دریایی میان ماست . خوشا دیدار ما در خواب

چه امیدی به این ساحل . خوشا فریاد زیر آب

خوشا عشق و خوشا خون جگر خوردن

خوشا مردن . خوشا از عاشقی مردن

...

ایرج جنتی عطایی

یادتون هرگز نمی مونه
ن م ی م ون ه

ببین جان من
برای هر بار که بخواهی ببوسی و نبوسی
برای هر بار که بخواهی بغل کنی و نکنی
هر حرفی که روی دلت بماند
به ازای هر بار دلتنگی
یک چیزی از آدم کم می شود و دیگر بر نمی گردد
یک مرضی مزمن می شود
مثل ریزش مو
مثل سنگ کلیه برای کسی که شاشش را نگه می دارد
حالا خودت حساب کن
راضی هستی؟
حتما باید دانشمندی بگوید؟
حال مرا نمی بینی؟

وابستت شدم
و
به تو کردم عادت
دیوونتم
عشقم
تو باید مال من باشی
-------------
غلط زیاد داره
وابستگی
عادت
حس مالکیت
اشتباهه
می خوام مال من باشی وجود نداره

-------------
فقط دیوونه گی همین

چرا که اگه دیوونت نبودم
مدتها قبل با باد رفته بودم
و قبل ازون دهن یه سری حیوون رو گل می گرفتم
و همه رو له می کردم
--------------------------------
اما
اما
دیوونه شدم
و رها کردم
همه رو و خودم رو

و روزهای شمارش معکوسمان شروع شد.

من آن غیر ممکن را ممکن می خواهم .
با توام . هنوز هم فکر می کنم هیچ چیز غیر ممکن نیست

.
.
Glass-less, lens-less..

شجاعت می خواهد

وفادار احساسی باشی

که می دانی

شکست می دهد

روزی نفس های دلت را..

از یک جایی آدم دست و پا زدن را رها می کند. از یک جایی فقط تماشا می کند غرق شدن خویش را ... خیره می ماند ... ساکت می نشیند و باز تماشا می کند ... که چطور می گذرد و می گذرند ... از یک جایی به بعد حرف نمی زند ... گوش نمی کند ... تماشا هم نمی کند حتی! ..

گفتی اما دل ندادی,گفتی اما دل نبستی

کسی که نگاهت را نمی فهمد؛

توضیح های طولانی ات را هم نخواهد فهمید

.
.
.
خواهش دارم روبه روي من نمان،
عبور كن،كوچه را طي كن
و در انتهاي كوچه محو شو،
همان گونه كه آدم هاي خوشبخت محو مي شوند.

احمد رضا احمدی

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران


شفیعی کدکنی

یکی در زیرزمین
یکی در یک دفترچه
یکی وقت سیگار و چای
و همه در تنهایی

دنبال ردی از تو می گردند.
تویی که نه در بیرون،
که در درون ِ من گم شده ای

و از تاریخ
فقط صفحه ی تقویم هاست که می گذرد
هشتاد و شش
هشتاد و هفت
هشتاد و هشت
هشتاد و نه

جمله ها، بی نقطه تمام می شوند.

بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار
کاخر ملول گردی از دست ولب گزیدن

همیشه میگم دیگه نمی کشم..و انگار دوباره توانی واسه ادامه دادن میدن..
دوباره میگم بابا نمی کشم..به خدا بریدم..
اما دوباره
دوباره و بازهم دوباره..
فکر میکنم فقط مرده هان که واقعا نمی کشن دیگه..

این طور بارمان آورده‌اند که بترسیم، از همه چیز. از بزرگ‌تر که مبادا بهش بربخورد، از کوچک‌تر که مبادا دلش بشکند، از دوست که مبادا برنجد و تن‌هایمان بگذارد. از دشمن که مبادا برآشوبد و به سراغمان بیاید.

همنوایی شبانه ارکستر چوبها / رضا قاسمی

یادت هرگز نمی مونه
تمام لحظاتی که با خنده و آرامش گذشته اند
و
زمانی که دلخوش می کنیم به خوشبختی به یاد خوشبختی
و به فردای شادی
در حالیکه خانه هایمان بس روی آب است
و هیچ چیز تکرار نمی شود
و عمر به پایان می رسد

دست من نیست
دست من نیست
دست من نیست
دست من نیست

Nobody notices what i do until i don't do it.

چه مدت لازم بوده است
تا کلمۀ عفو
بر زبان جاری شود؟
تا حرکتی اعتماد انگیز
انجام گیرد؟

بیا تا جبران محبت‌های ناکرده کنیم.
بیا آغاز کنیم.

فرصتی گران را به دشمن‌خویی
از کف داده‌ایم؛
و کسی نمی‌داند چقدر فرصت باقی است
تا جبران گذشته کنیم.

دستم را بگیر!

او فسخ عزیمت جاودانه بود..

اگر زمان و مکان در اختيار ما بود؛

ده سال پيش از طوفان نوح، عاشقت مي‌شدم

و تو مي‌توانستي تا قيامت برايم ناز کني

يک‌صد سال به ستايش چشمانت مي‌گذشت

و سي‌هزار سال صرف ستايش تنت

و تازه، در پايان عمر

به دلت راه مي‌يافتم



احمد شاملو

غافل از آن که خوشبختی همان ها بود که سیاه کردم بر ورق..بر دکمه ها در چندین وبلاگ..

تمام روز تمام روز
رها شده، رها شده، چون لاشه‌اي بر آب
به سوي سهمناك‌ترين صخره پيش مي‌رفتم
به سوي ژرف‌ترين غارهاي دريايي
و گوشت‌خوارترين ماهيان
و مهره‌هاي نازك پشتم
از حس مرگ تير مي‌كشيدند

نمي‌توانستم ديگر نمي‌توانستم
صداي پايم از انكار راه برمي‌خاست
و يآسم از صبوري روحم وسيع‌تر شده بود
و آن بهار، و آن وهم سبزرنگ
كه بر دريچه گذر داشت
با دلم مي‌گفت:‏
‏"نگاه كن‏
تو هيچ‌گاه پيش نرفتي
تو فرو رفتي"‏

بسته می شود بی آنکه خواسته باشی ببندیش
.
.
آدما همینن دیگه..مشکل توئی که انتظاری همیشه بالاتر داری..
یک مشت بی صفت فراموشکار ،خود گول زن..
تو هم بزن خب..اگه خیلی زورت میگیره..
توهم بشو مث همه این نامردمان..
.
.
بعضیام کلن رو اعصابن
چه با بودنشون
چه با نبودنشون
.
.
ولی باس راضی بود..نه؟
باس کوتا اومد ..نه؟
باس بگذاشت و بگذشت..نه؟
باس آدم شد...نه؟
روزی روزگاری در جائی باید همه چیز رو فراموش کرد..
نه؟؟؟

ديگر به راستي مي‌دانستم كه درد يعني چه. درد به معناي كتك خوردن تا حد بيهوش شدن نبود.
بريدن پا براثر يك تكه شيشه و بخيه زدن در داروخانه نبود. درد يعني چيزي كه دلِ آدم را
در هم مي‌شكند و انسان ناگزير است با آن بميرد بدون آنكه بتواند رازش را با كسي در ميان
بگذارد. دردي كه انسان را بدون نيروي دست و پاها و سر باقي مي‌گذارد و انسان حتي قدرت
آن را ندارد كه سرش را روي بالش حركت دهد.

- ژوزه مائوروده واسكونسلوس- درخت زيباي من

کجایند انسانهای بی ادعا ...
.
.
خسته ام..درست از زمانی که خسته ام..دیده نمی شوم..دیگر هیچکس مرا نمی بیند..
ببیند نمی شناسد..بشناسد نمی بیند..
خودم هم این آدم جدید را نمی شناسم.
.
.
آمده حال تو ، احوال تو
سيه خال تو، سفيد روی تو
ببیند برود...
.
.
پاییز می رسد و من دوستش می دارم انگار نه انگار که این پاییز، عزیز بعد از هفت داغ است.
.
.
حکمت زندگی در یافتن آرمان است و
آنرا بر آرزوهای شخصی ترجیح دادن
به خاطر آن زندگی کردن و به خاطر آن مردن...
.
.
چه فایده دارد اگر انسان ها گروه گروه شوند
هرکس در گروه خود شاد باشد
هرکس با خود خوش باشد
این را اینان با این مردم کردند..دسته دسته شدن
من خوبم تو بدی..تو خوبی من بدم..
من نماز می خوانم گروهم با تو فرق دارد...
من اینگونه ام..تو آنگونه ای..
پس وحدت را بی خیال..افسانه ای بود و بگذشت..
اینه مزخرفات را اینان آوردند..مردم را با یکدیگر دشمن کردند..
مردم با فاصله را با فاصله تر کردند..
و من و امثال من ماندیم میان این فاصله ها..سوختیم و سوختیم..

باید بلند بشوی
و یک روز تعطیل
بروی قبرستان
به آن صحرای محشر
جائی که آدمها بر سر می کوبند..گریه می کنند..زاری می کنند..
خاکی می شوند..
باید از دست رفتن را باور کنی..آن گاه فقط و فقط خفه می شوی.
می گویی " بی خیالش.."

قطعا روزی صدایم را خواهی شنید !
روزی که نه صدا اهمیت دارد و نه روز !

( حسین پناهی )

دلتنگ یعنی

روبروی دریا ایستاده باشی و

خاطره ی یک خیابان خفه ات کند

مجتبی صنعتی

انگار واقعا عشق یک بار می آید و مابقی تنها پیش مقدمه ایست برای آنکه
وقتی که می آید آماده باشی.
هیچگاه فکر نکرده ام که اکنون آماده ام..
گاهی در درون کم میاورم از این حجم بزرگ..اما مبارزه می کنم
گاهی حس می کنم که تنهاترم در مقابل یک توده عظیم غیر قابل کنترل..
گاهی خوشبختی بیشتر از این نیست
گاهی ترسی مردانه است..خوب دقت کن ترس مردانه خیلی فرق دارد..
اما روز و روزگار می گذرد و من می دانم هر افتاقی که بیفتد من به آن غار تاریک باز نخواهم گشت..
مانند رابرت دنیرو که در فیلم هیت به پاچینو برگشت گفت: " من دیگر به زندان بر نمی گردم ، حتی اگر بمیرم.."
و مرد.

.
.
تو شوخی شوخی حرف از رفتن میزدی و من جدی جدی نابود میشدم

از خواب قصه بلند شو
اسب چوبیت رو رها کن
ماه پیشونی مال قصه اس..

‏تنهای اول...هیچ کس همراه نیست

خب آره دیگه
می دونی
عبور کردن سخته مث وقتی که وا میسی و آدما ازت عبور می کنن..رد میشن..
هرکسی به یه بهونه ای..
وقتی بزرگتر بشی واست تعریف می کنم داستان آدمائی رو که ازشون عبور کردم
و کسانی رو که ازم عبور کردن..اسم تک تکشون تو ذهنمه..
آره..

و استناد می کنم به روزایی که فکر می کردند من خرم...

دلتنگیات که تمومی ندارن ، لااقل بلند شو راه برو
آدمها رو ببین..بذار تو رو ببینن..
راه برو..از این طرف به اون طرف..
پخش بشن دلتنگیات تو هوای مسموم این سرزمین..
.
.

.Vittorio : Well, personally, I trust the engineer. He sounds okay to me. This is a professional job

[Turns and looks at Sarte]

!Vittorio : You're the one I don't trust

? Sarte: Me

Vittorio: Yeah, you! All your brains are below your belt! You almost got us all in cold storage last night playing games in a whorehouse

(Le clan des Siciliens-Henri Verneuil -1969 )

آدم ها
فراموش نمی‌کنند؛‏
فقط
دیگر ساکت می‌شوند
همین.‏

به یاد رفته عزیزم که تاب موندن نداشت و از پیش ما رفت..
"در گلستانه" گوش میدم..
حس تدریجی مرگ..با امیدی به موندن که به هم نمی خورن..
من به خدا بدهکارم..زیاد..انگار خیلی زیاد..

اتفاق عجیب این جاست،
هر کجا که می روم
تو یک طورهایی همان حدودها دیده می شوی.
بعضی ها به زور حرفم را باور می کنند،
می پرسند مگر می شود
یک عمر زیر باران زیست و خسته نشد؟

سیدعلی صالحی

قبرهایی از پیش کنده شده...
کلی گورکن با دندان‌های زرد و چهره‌های خندان با
بیل و کلنگ‌های‌شان بالای قبرها ایستاده‌اند...منتظرند ...

فهمیدن چیزه بدیه
و من خیلی وقتها می فهمم

فراموشی پس از زخم
زخم پس از فراموشی
این همه روزگار ما بود

احمدرضا احمدی

اگرچه من به چشم تو، کمم،قدیمیم،گمم....اگرچه..

همه می ریم
یکی یکی
خودمون رو می گم
فقط خودمون
یعنی این خونواده که طاقت اینهمه بی هنجاری دنیا و آدمای داغونش رو نداره.
نگران نباش دائی..هممون میایم..

و چقدر تو نا آماده ای در برابر اینهمه حرف زور ..اینهمه بی عدالتی..اینهمه بی معرفتی..

خدایا تو گواهی..

فقط می خوام برم یه جای دور..دور..دور..دور..
من نمی خوام تهم بشه اون تخت و اون لوله ها..دور نیس اونا..
من جای دور میخوام..خیلی دورتر..

عجب اوضاع بدیه ، نه میشه زنده موند ، نه میشه مرد...

هرگز نخواستم که به داشتن تو عادت بکنم
بگم فقط مال منی به تو جسارت بکنم

ترسم اینه که رو تنت جای نگاهم بمونه
یا روی تیشه چشات غبار آهم بمونه

"پاتریک سارا را دوست دارد، تاریخ روز و ماه و سال "

حق داری تاریخ بذاری، پسر! عشق اون قدر سریع میگذره که آدم بهتره ازش یادداشت برداره،
واسه چند سال بعد که شاید دیگه چیزی ازش یادش نمونده باشه.


کافه پولشری/ الن وتز/ اصغر نوری

چه زیباست خدایا..
و چه تلخ است که تنها مجبور باشی درون درون خودت..آن انتهای وجودت زیبائی را
در حد یک خواب و خیال و آرزوی دست نیافتنی ببینی ولی نتوانی نزدیک شوی..هرچقدر
بجنگی..هرچقدر بجنگی..

چهار بار که خودت رو بکشی و نشود، حق می دهی به خودت که زندگی روزمره را بریزی
توی سطل آشغال در دار و سیگار بکشی.

من و سه گانه ای که نبود / اعظم بهرامی

تو يا می‌توانی عاشقش بشوی يا اگر مثل من جای عشق‌ات ساب رفته است فقط می‌توانی
خيره ‌شوی به آن بناگوش ظريف؛ به خواب موها پشت لاله‌ی گوش؛ و آرام، با صدايی که
انگار از تهِ يک سردابِ ظلمانی می‌آيد، بگويی: «تو فشار را اندازه نگير جيگر، خسته
می‌شی» و اين را طوری بگويی که انگار داری يکی از اوراد قديمی را مي‌خوانی. همان وردی
که بره‌ها می‌خوانند وقتی به پيشاني‌شان حنا می‌بندند تا بعد ببرندشان به قربانگاه. همان وردی
که من هميشه می‌خوانم. چون هميشه هی تکه‌ای از مرا می‌برند و می‌اندازند جلوی سگ.
چون هميشه چيزی در من هست که اضافی‌ست. مطلقاٌ اضافی.

وردي كه بره ها مي‌خوانند / رضا قاسمي

"تو زندگي يه چيزايي هست كه از دست رفتنشونو هيچي ديگه نميتونه جبران كنه.....‏"
.
.
.
.
من
سالهای سال مردم
تا اینکه یک دم زندگی کردم

تو می‌توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری؟

دستور زبان عشق / قیصر امین‌پور

من به هیچ چیز اطمینان ندارم. من از بس چیزهای متناقض دیده‌ام و حرف‌های جور به جور
شنیده‌ام حالا هیچ چیز را باور نمی‌کنم. به ثقل و ثبوت اشیاء، به حقایق آشکار و روشن
همین الان شک دارم. نمی‌دانم اگر انگشت‌هایم را به هاون سنگی گوشه‌ی حیاطمان بزنم و
از او بپرسم: آیا ثابت و محکم هستی؟ در صورت جواب مثبت باید حرف او را باور بکنم یا نه...

بوف کور-- صادق هدایت

- تو منو صدا کردی یا جیرجیرک آواز می‌خوند؟
- جیرجیرک آواز می‌خوند!

سلام؛ خداحافظ / حسین پناهی

بند ناف را دوباره نمی توان بست
تا زندگی بار دیگر در آن جریان یابد.
اشکهای ما هرگز خشک نخواهد شد.
اولین بوسه ما اکنون روحیست,
که سرگشته در دهانمان می گردد,
آن هنگام که در فراموشی محو شوند.

گذشته هیچگاه باز نمی‎گردد / ریچارد براتیگان

قُلُپ،قُلُپ،قُلُپ...
.
.
یه حسه..همش جریان اون حسه..حس لعنتی..حس مشمئز کننده همیشگی لعنتی..
.
.
ژانر کمدی و تراژیک زندگیت که با هم مخلوط بشه..و هیچی از توش در نیاد.
.
.
اگه بخوای برسی..نمی رسی..
اگه نخوای برسی،حتما می رسی..
.
.
زندگی مزه زهرماری داره و در عین حال گسِ..عین خرمالو که ازش متنفری.
.
.
خیلی پیر واسه رویا دیدن..خیلی جوون واسه مراقبت..خیلی کودک برای دیدن..
.
.
زود رشد کردن..نپخته سوختن..گذشته رو در آغوش گرفتن..شامل حال نبودن..
.
.
همون انگشت که ماه رو نشون میده..همون همیشه ماشه رو می کشه..
.
.
واسه زندگی باس بیش ازین دلقک بود یا چی؟
.
.
بحران هویت..گم شدن..پیدا نشدن..احمقی که یه اشتباه رو دوبار تکرار بکنه..
.
.
جایی باید رفت که زمان معلقه..
.
.
فراموشی پس از زخم،زخم پس از فراموشی..
.
.
بذار هنوز خيال کنم بادها برای من می‌وزند.
.
.
کلی گورکن با دندان‌های زرد و چهره‌های خندان
با بیل و کلنگ‌های‌شان بالای قبرها ایستاده‌اند...منتظرند ...
.
.
راستی ! منو با چقدر وثیقه آزاد می کنی؟؟

دستی که گوشی را برمی‌داشت
حالا به خواب رفته است.
دستی که شماره می‌گرفت
حالا می‌لرزد.
در میان همه‌ی این بوق‌های ممتد
تنها لحظات نیستند
که می‌گذرند
آدم‌ها به دار سیم‌ها آویخته می‌شوند.
دستی که گوشی را برمی‌داشت،
دستی که شماره می‌گرفت
و صدای پیام‌گیری که همه‌ی زبان‌های
مٌرده و زنده را
از بر می‌داند.
وقتی که گوشی را می‌گذاری،
نه
وقتی گوشی را برنمی‌داری
همه چیز تمام می‌شود.

من موندم و یه سه پایه خوشگل و یه طناب کلفت..
هر روز نگاشون می کنم..نگاشون می کنم و باز نگاشون می کنم..

و مردم ابلهی که هنوز بعد گذشت سالها به دنبال چیزی می گردن که وجود خارجی نداره،
"پدر و مادر واسه سیاست"

بلند شو
کمی راه برو
کمی نفس عمیق بکش..
بی خیال شو.
درسته..فرقه بین باقالی بودن و حسادت..
بین دوست داشتن و حس مالکیت..
اما تو بی خیال باش.
روز مهم را خراب نکن..بگذار همه چیز مسیر خودش رو طی کنه..
فوقش یه طنابه..
باور کن تهش طنابه..
ته همه یه جورایی طنابه..
همیشه یه جای کار همه چی می لنگه...واسه همینه که ته همه چی دره ست..
تو در هر حال یک بودی..اول بودی..نه سه..
پس بی خیال باش..
فکرشم نکن..

Lips are turning blue
A kiss that can't renew
I only dream of you
My beautiful

Tip toe to your room
A starlight in the gloom
I only dream of you
And you never knew

Sing for absolution
I will be singing
And falling from your grace
ooh

There's nowhere left to hide
In no one to confide
The truth burns deep inside
And will never die

Lips are turning blue
A kiss that can't renew
I only dream of you
My beautiful

Sing for absolution
I will be singing
Falling from your grace

Sing for absolution
I will be singing
Falling from your grace

yeah

Our wrongs remain unrectified
And our souls won't be exhumed

به تو یاد می دهم که چگونه عشق بورزی.
به تو یاد می دهم که چگونه خود را فدا کنی.
به تو یاد می دهم که چگونه صبر کنی.
به تو یاد می دهم زمانی را فقط و فقط برای کسی و به خاطر کسی صرف کنی.
به تو یاد می دهم آرامش را پیدا کنی..آرامشی از رضایت او..
به تو یاد می دهم چگونه در مقابل اخم و بداخلاقی های اولبخند بزنی و دستانش را ببوسی.
به تو یاد می دهم زندگی همراه با عشق را.
به تو یاد می دهم که بعد از این چشم ها را ببینی..نفسها را حس کنی و
طعم شیرین لبانی گرم را بچشی..آرام آرام مزه کنی و به خاطر بسپاری.
به تو یاد می دهم چگونه اکنون راضی باشی بدون آنکه به آینده امیدی داشته باشی.
به تو یاد می دهم "عاشقتم گفتنها" موقتی اند..نباید از آنها سند بسازی..
نباید به آنها دل ببندی..تنها باید در حال لبخند بزنی..
به تو یاد می دهم آرام باشی..بفهمی..اما به روی خودت نیاوری..هیچ گاه..
به تو یاد می دهم چگونه در پی کسی بدوی که دیگران بدون دویدن به او رسیده اند و اگر
نرسیده اند..هر زمان اراده کنند می رسند..
به تو خیلی چیزها یاد می دهم.
بعد... می روی..مثل بقیه..مثل تمام دختران من..
و زندگی می کنی..زندگی زیبا..
باور کن بارها و بارها این کار کرده ام.
خیلی دور ،خیلی نزدیک...
خیلی زیاد، خیلی کم.. و آنها راضی اند..خیلی راضی..
نمی دانی وقتی از زندگی آنها تعریف کنم..اشک در چشمهایمان جمع می شود..
از اینکه چگونه یارشان را پیدا کرده اند..چگونه عشق می ورزند..چگونه عشقبازی
می کنند..چگونه می روند..چگونه می آیند..چگونه می رقصند..چگونه می نشینند..
چگونه بر می خیزند..
باید باشی و ببینی..از دریچه روح و نگاه من..
من...
من؟
من نیز باید راضی باشم..نه؟
مگر غیر از این است که هرکس به دلیلی آمده است؟

You smile to please
I try to care
You break my heart
I love you here

Is it hard to go on
Make them believe you are strong
Don't close your eyes
All my nights felt like days
So much light in every way
Just blink an eye

I used to be someone happy
You used to see that I'm friendly

All your smiles, all is fake
Let me come in, I feel sick
Gimme your arm
From the shadow to the sun
Only one Step and you'll burn
Don't stay too high

I used to be someone happy
You used to see that I'm friendly

Is it why in your tears
I can smell the taste of fears
It's all around
All my laughs, all my wings
They are graved inside your ring
You were all mine

I used to be someone happy
You used to see that I'm friendly..

(AaRon-Endless song)

سخت است ادامه دادن و اینکه دیگران را متقاعد کنی که قوی هستی..

در دل شبي اين چنين
در فكر سالها و زني كه رفت
و گم شد براي هميشه
ديگر چيزي مهم نيست برايم
نه سالها, نه زني كه رفت براي هميشه
تنها كاش
ميتوانستم كمي صلح و آرامش داشته باشم
آرامشي براي يك سال
يك ماه
يك هفته
حتي يك روز
آرامشي نه براي دنيا , آرامشي خودخواهانه
از آن خودم
آرامشي
چون آبي گرم و سبز سير
كه وول بخورم در آن
يك ذره آرامش
حتي يك ساعت
در اين شب دراز, تاريك و پر از تنهايي
خواهش مي كنم ...

می گه: اول خودت..بعد دیگران..بعد اون..
می گم: دیگه خودمی نمونده..هرچی مونده باشه..گذاشتم به حراج..وقف تمام.
می گه: فکر نمی کنم...تو بالاتر ازینائیا..
می گم:همیشه اینجوری میشه..به قول جیکوب : فقط یکبار تموم میشه..
و هرچیز قبل ازون..فقط یه پیشرفته..یه سیر تکامل..

از برگ های دفترم بیرون بیا
از ملافه های رختخوابم
از فنجان قهوه ام بدرآی
از قاشق شکر
از دگمه های پیراهنم
از نخ دستمالم بیرون شو
از مسواکم
از کف خمیر ریش روی صورتم

از همه ی چیزهای کوچک بیرون آی
تا بتوانم کار کنم

نزار قبانی

به تو می‌آموزم چگونه با لبخند کينه را پنهان کنی. چگونه رام بنمايی و در پس آن توسنی کنی.
چگونه بی‌نيازی را پرده خودخواهی کنی.
به تو می‌آموزم چگونه با بزرگ کردن ايشان پستشان کنی.
چگونه مهربان بنمايی و در پس آن بيزاری کنی. آه مبادا خودت باشی.
اين جائيست که نيکيهايت دشمنان تواند.
جايی که اگر درخت بارده باشی سنگ می‌خوری. آنان که مرد بودند از مردی افتادند؛
و حالا نوکری پيشه کرده‌اند
تا زنان را از زنی بيندازند. اين جائيست که همه بايد خواجه باشند؛ تا فقط يکی مرد جلوه کند.

پرده‌خانه؛ بهرام بيضايی

همیشه همینطور است ... مدتی طول می کشد ... و بعد واقعا دیگر مهم نیست.

وقتی قراره تو یه رودخونه پر آب و خروشان غرق بشی
دست و پا نزن
بذار حداقل پزش نمونه واسه رودخونه که" نمی دونی چه تقلائی می کرد بدبخت..!!"

اگر زنی را نیافته ای
که با رفتنش نابود شوی
تمام زندگی ات را باخته ای
این را منی میگویم
که روزهایم را زنی برده است جایی دور
پیچیده دور گیسوانش
آویخته بر گردن
سنجاق کرده روی سینه
یا ریخته پای گلدانهاش
باقی را هم گذاشته توی کمد
برای روز مبادا.

رضا ولی زاده

عشق يه جور بازيه.
يه بازی قانونمدار.
اولين قانونش اينه که
نقشی رو که از اول انتخاب کردی تا آخر بری
وسط بازی عشق
عين وسط يه تئاتر حرفه‌ای
نميشه نقش عوض کرد

تعدادی از نقشهای مورد علاقه من:
ناصح مشفق
دانای کل
بچه کوچولوی حرف گوش کن
بچه کوچولوی شيطون حرف گوش نکن
شاه
رعيت
لوس خودخواه
جوجه اردک زشت
بزرگوار
هرزه شيرين
پيشی نازی
آغوش گرم

انتخاب چند نقش همزمان بلامانع است.

یه دریاس
باید شناگر باشی
باید دید مناسبی از آمادگیت داشته باشی
باید بدونی تا کجا دووم میاری
باید همراهت رو بشناسی..نباس تمام مسیر وزنش رو تو تحمل کنی..اونم باس با تو شنا کنه..
فقط مواقعی که خسته میشه حملش کنی..
اگه نمی تونی..اگه نمی تونه..
نباید بری جلوی جلو..
نباید تا جائی بری که نه راه پیش داشته باشی..
نه راه پس..
باید بشناسی..خودت رو..همراهت رو..
اگه غیر از این باشه
اگه یه قایق موتوری بیاد و همرات رو با خودش ببره..
بعد تنها بشی و خسته..
همونجا مجبورمیشی همه چی رو ول کنی و بری پایین..
قلپ قلپ قلپ
قلپ قلپ
قلپ..
انگار هیچوقت نبودی..

اوضاع بدي شده؛
هرجا که هستيد، هر از چند گاهي دستي به جيب خود بکشيد
تا مطمئن شويد کيف پولتون سر جاشه.
همين روش را در مورد دوست دختر خود نيز اعمال کنيد.

آدمهايي هستند كه ناخودآگاه از خودمان مي رنجانيم.
مثل ساعت هايي كه صبح دلسوزانه زنگ مي زنند و
در ميان خواب وبيداري بر سرشان مي كوبيم.
بعد مي فهميم كه خيلي دير شده.

هر رابطه اي چون پارچه اي ست.
هر بهم زدني چون جر خوردن؛
دريغ کز رابطه ات
بافته بودم خشتکي.

ترکیدم و پاره پاره هایم انگار به تمام دنیا چسبیدند..

ساده است..

...من خوب می دانم که زندگی يکسره صحنهء بازی ست ،
خوب می دانم .
اما بدان
که همه برای بازی های حقير آفريده نشده اند ...
به ياد داشته باش
که روزها و لحظه ها هيچگاه باز نمی گردند .
به زمان بينديش
و به شبيخون ظالمانهء زمان .
زمستانی طولانی و سخت در پيش خواهيم داشت
زمستانی که از ياد نخواهد رفت ...
ديگر چه می توانم گفت ،
جز اينکه
لباس های زمستانی ات را فراموش نکن .

سمفونی مردگان --- " عباس معروفی "

آدمهای احساساتی را بايد کُشت. آنها به درد لای جرز هم نمی خورند. يا از خوشحالی در
ارتفاع صد هزار پايی بال بال می زنند يا از افسردگی خودشان را شش هزار فرسنگ زير
سطح زمين دفن می کنند. آدمهای احساساتی در طول سه دههء اول زندگی شان در مجموع
سه دقيقه در واقعيت و روی سطح زمين هستند و بقيهء پانزده ميليون و هفتصد و شصت و هفت
هزار و نهصد و نود و هفت دقيقهء آنرا در هپروت به سر می برند. آدمهای احساساتی
بی هدف ترين، بی مصرف ترين و غير قابل اعتمادترين محصولات آفرينش هستند.
آدمهای احساساتی تنها کسانی هستند که معنی واقعی زندگی را می فهمند. آدمهای احساساتی
هزار هزار بار عاشق می شوند و هر بار مطمئنند که اين بار با تمام دفعات قبل فرق می کند.
هر روز به مدت يک تا چند ساعت احساس می کنند خوشبخت ترين آدم روی زمين هستند و
آگاهی از اينکه بقيهء روز را در افسردگی مطلق به سر می برند باعث می شود تک تک لحظات
شيرين زندگی را با نهايت وجود تجربه کنند و از آن لذت ببرند. آنها می توانند در يک لحظه تمام
دنيا را فراموش کنند و از پيامدهای هيچ تصميمی نترسند. هيچ روزی در زندگی آدمهای احساساتی
مثل روزهای ديگر نيست. هر روز هزار دليل جديد هست برای اميد و عشق به زيستن و هزارو
يک درد جديد برای آرزوی مرگ و زجر کشيدن.
آدمهای احساساتی بزرگترين دروغهای تاريخ بشريت را به ثبت رسانده اند. آنها هر قولی که
داده اند را هزار بار شکسته اند و هر اشتباهی را صدهزار بار تکرار کرده اند. آنها اصلا هيچ
درکی از معنی هرگز و هميشه و ممنوع و درست و غلط ندارند. آدمهای احساساتی زندگی
اطرافيانشان را به گند می کشند و تنها کاری که در قبال گناهان فجيعشان انجام می دهند
اين است که برای مدت کوتاهی شديدتر و عميقتر افسرده می شوند.
آدمهای احساستی در هر لحظه از زمان تمام افکارخصوصی و احساسات واقعيشان را
به تمامی جهانيان اعلام می کنند. آنها تنها کسانی هستند که «دوستت دارم» را با تمام وجودشان
احساس می کنند و برای فرياد زدنش از هيچ کس و هيچ چيز نمی ترسند. آدمهای احساساتی واقعا
همانقدر که می گويند سبک هستند، آنها واقعا روی ابرها راه می رند، درست مثل روزهايی که
می خواهند بميرند، آنها وزن بدبختی را روی تک تک سلولهای پوستشان لمس می کنند. آدمهای
احساساتی هرگز و هيچ وقت و به هيچ دليلی در لحظه دروغ نمی گويند و تمام حرفهای اطرافيانشان را نيز در همان لحظه از صميم قلب می پذيرند.
تکرار می کنم : آدمهای احساساتی را بايد کُشت.

" شنيده ام كه ون گوك ، بي جهت مي گريسته است. بي جهت ...چه حرفها مي زنند واقعا ...
انگار كه اگر دليل گريستن انساني را ندانيم ، او يقينا بي دليل گريسته است . "

نادر ابراهيمي _ چهل نامه ي كوتاه به همسرم

- ولی آخه چرا جدا بشیم؟ ما می تونیم تمام عمر با هم خوشبخت باشیم.
- وقتی دو نفر این جور که تو می گی به هم بچسبن عاقبت کارشون به اونجا می کشه
که اتومبیل و خونه می خرن و کار و کاسبی و بچه و این جور چیزها راه می اندازن.
اون وقت دیگه رابطه شون عشق نیست. اسمش می شه زندگی.

خداحافظ گاری کوپر/ رومن گاری

می گه چرا بدون اطلاع قبلی رفت پی کارش و یه دفعه منو تنها گذاشت..
می گم وقتی راهی جز پیچیدن به چپ نیس باید راهنما زد؟

دلمان را به چه خوش کرده ایم ؟

اين همه بالش تنها ؟

اين همه تخت نيمه خالي ؟

اين همه پتوي يك نفره ؟

اين همه ملافه مچاله ؟

من دلم يخ كرده ... کبریت داری؟

جسم مهم نیست..ذهن آدم نباس فاحشه باشه.

آدمی زائیده نسیان است.

آدم موفق آدمیست که زیپ نباشد،
یک جایش که وا برود (که معمولا می رود)
وا نرود
تا ...!

چیزی بلد نیستم بگم..

"همه حرفم اينه که آدما
زندگي رو از اونچه که هست
بدترش مي کنند
و باور کن، بدون کمک اونا،
زندگي يه کابوسه."


whatever works-Woody Allen

می گه:" تو بهش بگو..اگه یه وقت ناراحت شد ازش عذرخواهی بکن"

مث اینه که کله یکی رو بکنی تو توالت بعدش اگه یه وقت کثیف شد
یه شامپوی خوب بدی دستش..

واست يه گبه خريده ام با نقش بز،بندازي زير پات شايد يادت بياد اون روزايي که منو
زير پا له مي کردي و من از بزاي توي گبه ساکت تر بودم.

عید فقط مال بچه هاس
که قاشق بزنن
از رو اتیش بپرن
دم سال تحویل بالا پایین بپرن
بعد عیدی بگیرن از ننه باباشون
لباس نو بپوشن
باز عیدی بگیرن از گنده های فامیل
عید مال بچه هاس
که بتونن چن روز نفس راحت بکشن که قیافه درس و مدرسه و معلم و ناظم رو نمی بینن..
عید مال ما نیس
نات اِنی مور..
عید واسه من یه رفع تکلیفه..که قبلش نخوای بیاد و بعدش بخوای زود گم شه بره..
عین باقی زندگی..
.
.

که حسی داری
خودم کشفت می‌کنم
نه از روی عادت
نه غریزی
نه بر حسب تصادف
نگاهت می‌کنم‌ و
پیدا می‌شی
و می‌فهمی که جسور بودن بهانه نیست.

همیشه به هنگام خویش. هیچ وقت به گاه ما.

هه..
تا به حال از خودت واسه اینکه هنوز زنده ای خجالتم کشیدی؟

چطور نفهمیدی که یه مرده داره بات حرف میزنه؟

دقت کردی که به هرچی زمانی خندیدی
الان سرت اومد؟
بِکِش عزیزم
بِکِش...

اگه روزی پدر شدم
به فرزندم خواهم آموخت که هیچ گاه حس نکند..نبیند..نشنود..
درد نکشد..فقط برود..بیاید..بنشیند..بلند شود..

خوشبخت ترین آدم اونیه که
قبل از اینکه معنی بدست آوردن رو بفهمه؛
معنی از دست دادن رو درک کرده باشه.

آدما ديگه به چراغ خودشون نگاه نمي کنن که کي سبز شه؛
چشمشون به چراغ سبز ديگرونه که کي زرد میشه.

باور کن
که
من
کنده ام ازین بازی..

دقیقا عین «از دختر جماعت کشيديم بيرون»ِ پسرهاي پيچ خورده؛
دقیقا عین «مي تونم اما نمي خوام ترک کنم»ِ دخترهاي سيگاري؛
دقیقا عین«از اين بيشتر مي خوام چيکار؟»ِ بابائی که نمي تونه بيشتر از اين دربياره ...

"گاهی خنده بیخ گلویم را می گیرد.
آخرش هیچ کس نفهمید ناخوشی من چیست.همه گول خوردند.."

ديگه ترس دخترها از پسرا،
هم جنس ترس از شير نيس واسه قدرت،
هم جنس ترس از موشه واسه کثافت.

طول عمر ما خيلي هم که مفيد باشد مي شود نخ دندان؛
10 سانت بپيچد لاي اين دست،
10 سانت بپيچد لاي اون دست،
3 سانت روي هوا،
تا از 1 ميلي متر استفاده مفيد شود.
چه چیز را داریم سخت می گیریم؟

Let's start over again
Why can't we start it over again
Just let us start it over again
And we'll be good
This time we'll get it, get it right
It's our last chance to forgive ourselves


(Muse - Exogenesis : Symphony Part III (Redemption))

آخر اگر به اندازه چراغ چشمک زن تابلوي قصابي قاسم آقا هم عقل داشتي مي فهميدي که
براي جلب توجه بهتر است گاهي اوقات نبود.

"...کاش از شاخه ی سرسبز حیات
گل اندوه مرا می چیدی
کاش در شعر من ای مایه ی عمر
شعله ی راز مرا می دیدی"

فروغ

من به جای تو میرم ..
تو بمون اینجا...
بمون اینجا...

ریسمان پاره را می توان دوباره گره زد.
دوباره دوام می آوَرَد؛
اما هر چه باشد ریسمان پاره ای است.

چهار شمع به آهستگي مي‌سوختند، در آن محيط آرام صداي صحبت آنها به گوش مي‌رسيد.

شمع اول گفت: من صلح و آرامش هستم، هيچ كسي نمي‌تواند شعله مرا روشن نگه دارد
من باور دارم كه به زودي مي‌ميرم ..
سپس شعله صلح و آرامش ضعيف شد تا به كلي خاموش شد

شمع دوم گفت: من ايمان و اعتقاد هستم، ولي براي بيشتر آدمها ديگر چيز ضروري در
زندگي نيستم پس دليلي وجود ندارد كه ديگر روشن بمانم .........
سپس با وزش نسيم ملايمي ايمان نيز خاموش گشت.

شمع سوم با ناراحتي گفت: من عشق هستم ولي توانايي آن را ندارم كه ديگر روشن بمانم،
انسانها من را در حاشيه زندگي خود قرار داده‌اند و اهميت مرا درك نمي‌كنند، آنها حتي
فراموش كرده‌اند كه به نزديكترين كسان خود عشق بورزند ..............
طولي نكشيد كه عشق نيز خاموش شد.

ناگهان كودكي وارد اتاق شد و سه شمع خاموش را ديد، گفت: چرا شما خاموش شده‌ ايد،
همه انتظار دارند كه شما تا آخرين لحظه روشن بمانيد .... سپس شروع به گريستن كرد
........... پــــــــس...

شمع چهارم گفت: نگران نباش تا زمانيكه من وجود دارم ما مي‌توانيم بقيه شمع‌ها را
دوباره روشن كنيم، مـن امـــيد هستم.

با چشماني كه از اشك و شوق مي‌درخشيد ..... كودك شمع اميد را برداشت و
بقيه شمع‌ها را روشن كرد.

آدم كه تنها ميشود، ديگر درست بشو نيست.
ميشود يك آدم تنها.
حتي اگر در يك جاي شلوغ هم پرتابش كني، باز هم تنهاست. تنهايي جزئي از شخصيتش شده.
اگر وقتي كه در حال طي كردن پروسهء تنها شدن مي بود؛
جمع و جورش ميكردي و شلوغش ميكردي،
و از تنهايي درش مي آوردي،
آن موقع ميشد كاريش كرد.
اما وقتي كه تنها شد،
ديگر تنها شده
و ديگر درست بشو نيست.
گمان نمي كنم هرگز درست شود.
آدم تنها حواسش به هيچ چيز جمع است.
آدم تنها حواسش به هيچ چيز جمع نيست. شش دانگ حواسش به تنهاييش است.
چرا كه نمي خواسته تنها باشد. اين را خودش انتخاب نكرده. و من هيچگاه از مقصر
دانستن تو دست بر نخواهم داشت.(نميدانم منظورم از تو دقيقا چه كسي بوده.)
آدمي كه تنهاييش را خودش انتخاب نكرده، هميشه ناراضي است و هميشه تنها.
و هي تنها تر ميشود و تنها تر ميشود و تنها تر ميشود.
اما آنكه تنهايي را خودش انتخاب كرده، حواسش جمع كارش است.
تنهايي برايش مفيد است.
فايده دارد.
كارهاي خوبي در تنهاييش انجام ميدهد.
و من هيچگاه خودم را به خاطر فكري كه به ذهنم خطور كرد و
شكي كه كردم نخواهم بخشيد.(اصلا نميدونم منظورم چي بوده.)
تا به حال يك آدم تنها را بغل كرده ايد؟
تنهايي ديگران ترسناك است.
مثل يك پيچك نامرئي به سر تا پايتان ميپيچد و شما احساس خفگي ميكنيد.
غمي نيست. اما دل خوش هم نيست.

Suffer the Consequences...

بر سرمای درون


همه
ارزش دست و دلم
از آن بود
که عشق پناهی گردد
پروازی نه گریز گاهی گردد
ای عشق ای عشق
چهره آبیت پیدا نیست
و خنکای مرهمی بر شعله زخمی
نه شور شعله بر سرمای درون
ای عشق ای عشق
چهره سرخت پیدا نیست
غبار تیره تسکینی بر حضور وهن
و دنج رهایی بر گزیر حضور
ساهی بر آرامش آبی و سبزه برگچه بر ارغوان
ای عشق ای عشق
رنگ آشنایت
پیدا نیست

ا.بامداد

مدتهاس حرف نزدم
راه رفتم
با دیوار بتونی یکی شدم
با سر به زمین خوردم
اما چیزی نگفتم..
فقط خندیدم
اما دیگه نمی تونم
میخوام بترکم
برم یه دوری..یه نقطه کوری..
یه بلندی..یه زیری..
یه جائی که فقط دور باشه..
و بعد بذارم بترکه..بترکم..
هیشکی نبینه..هیشکی نشنوه..
متنفرم از ترحمتون..از دلسوزیتون..
متنفرم از نگاهتون..از طرز فکر کردنتون..از سیاستائی که باس تو زندگی روز و شبیتون
هی بگین و هی بشنفید و هیچی به هیچی..
متنفرم از آدما که میان،حک می کنن،حال می کنن و انگار نه روحی هست..نه منی..نه توئی..
گمشدم..بیشتر از هر موقع دیگه ای..این روزا هرچی..هرچقدرم سریع بگذرن..بازم بی فایدس..
فقط نمی خوام ببینم..
بسمه..

برای سالها می نویسم :سالهای بعد که چشمانت عاقل میشوند!
افسوس که قصه ی مادربزرگ درست بود همیشه یکی بود یکی نبود!
.
.
.
آدما از جنس برگند . گاهی سبزند ، گاهی پائیزن و زردند .
زمستون دیده نمیشن . تابستون سایبون سبزند. آدما خیلی قشنگن .
حیف که هر لحظه یه رنگند …
آدمهای خوب از یاد نمیرن، از دل نمیرن، از ذهن نمیرن،
ولی زودتر از اینکه فکرش رو بکنی از پیشت میرن ...

مثل اینه که یه پرس چلو کباب رو بریزی تو چاه توالت،
و بگی این اتفاق باید دیر یا زود می افتاد.

تظاهرهایی هست که به دردمان می خورد.
مثل شمایی که حرف های روشنفکری میزنید،
مثل منی که حرف هایتان را تایید می کنم.

یه فیلسوفِ خدا بیامرز می گه دو اصل در دنیا وجود داره :
1 هر چی خوبه بردن.
2 هر چی مونده یه جاش می لنگه.

چقدر خوب است که صبح بیدار شوی به تنهایی؛
و مجبور نباشی به کسی بگویی دوستش داری؛
در حالیکه دیگر
دوستش نمی داری.

کلاه کافکا/ ریچارد براتیگان

نخواستم...
اینجا باشه واسه شما.
بمونین و صفا کنید..

جفتمان رفته بویم زیر دوش گرم رابطه مان و آخیــش می گفتیم؛
نمی دانستم آب که قطع شود این قدر سردم می شود.
اهه...
لباس هایم کو؟
نکبت لباس های مرا هم با خودت بردی ؟

نفرت انگیز ترین آدم اونیه که،
برای خنداندن دوستی از جنس مخالف،
وسیله ای جز مسخره کردن دوستی از جنس موافق سراغ نداره.
.
.
من از تصور این که خدا هست درست همان اندازه آشفته می شوم
که فکر کنم خدا نیست.
به همین دلیل ترجیح می دم که درباره اش فکر نکنم.

توفان برگ/ مارکز
.
.
تو مشغول مردنت بودی..
.
.
فقط چون که
مردم فکرت را دوست دارند،
معنایش این نیست
که مجبور باشند
بدن ات را هم دوست بدارند.

کلاه کافکا / ریچارد براتیگان

رویاهای من قریه من است..

کافیست آدم باشی
کافیست بخواهی آدم بشوی
کافیست ببینی
کافیست بخواهی ببینی
کافیست حس کنی
کافیست بخواهی حس کنی
نمی گذارند..این دنیا برای هیچکدام از اینها آفریده نشده است.
دیگر شب هم از ظلمت خود وحشت نمی کند.
همه چیز باید در چهاردیواری وجودت بماند و لحظه ای بیرون نرود..

-----------------------------------------------------------------------------------------------
ساده است نوازش سگی ولگرد.
شاهدِ آن بودن که
چگونه زیر غلتکی می‌رود
و گفتن که: «سگ من نبود.»

ساده است ستایش گلی،
چیدنش،
و از یاد بردن که گلدان را آب باید داد.

ساده است بهره‌جویی از انسانی؛
دوست داشتنش بی‌احساس عشقی؛
او را به خود وانهادن
و گفتن که: «دیگر نمی‌شناسمش.»

ساده است لغزش‌های خود را شناختن؛
با دیگران زیستن به حسابِ ایشان
و گفتن که: «من اینچنین‌ا‌م.»

ساده است که چگونه می‌زییم.
باری،
زیستن سخت ساده است
و پیچیده نیز هم.

ساده است با دوستی دیگر نشستن
خوردن ذرت و بلند شدن و رفتن
و گفتن که دوست قدیمیست...عددی نیست..رفته است.

زلال که باشی،آسمان در توست..

رفيق
باد
ما را برد.
.
.
در مكاني كه ما نفس ميكشم
آرزوي اشك به شدت دست يافتنيست.
.
.
مشكل از كجاست؟
که
تو هيچ اتفاق و داستان و ماجرايي نه آدم بده ام نه آدم خوبه!
.
.
خواب مي ديدم مردي بودم كه ميتوانست احساس خود را نشان دهد.
.
.
امشب تو خيابون ميپلكيدم و به آرزوها فكر ميكردم
آرزوهايي كه ديگه آرزو هم نيستن
چندتا رويا كه لياقت فراموشي هم ديگه نداره.
.
.
باز خواب دويدن توي يه آب كم عمق وقتي كه اون موجودات ريز لاي انگشتاي پام رو قلقلك ميدن.
.
.
عاقله مردي که در سير مسيري نپخته اما سوخته و دود شده و به هوا رفته..
.
.
نه وزشی
نه جریانی
هیچ
سکون
خلسه شاید
شاخه ای هم نمی جنبد
باد هم نمی آید
من هم نمی روم
ایستاده ام
در سکوت

بالاي يه تپه يه كليسا بود.
مي پرسيدم كه اينا ماشيناشون رو چگونه آوردن اين بالا
لبخندي ميزدي و ميگفتي كه ارمنيا بلدند.
تا شب رو مهمون كشيش پير بوديم
وقت رفتن شمعدوناش رو ندزديديم
وقت رفتن مقداري پول گذاشتم واسش
نوشته بودم كه : تو منو پناه دادي وقتي كه هيچ جا نبود
ما رفتيم و تو دلت ميخواست بمونيم
ولي نميدونستي كه راه ما ادامه داشت........

"...احساس كردم كه محروم ترين فرد دنيا هستم .شيشه ليكوري به يادم آمد
كه رويش چند فرشته اسكاتلندي رسم شده بود.لالا گفته بود:(اين يكي من هستم) گلوريا
يكي ديگر را نشان داده بود.توتوكا يكي ديگر را براي خودش انتخاب كرده بود. و من؟
چيزي جز يك كله كه در پشت سر همه بود و تقريبا بالي هم نداشت نمانده بود.چهارمين
فرشته اسكاتلندي كه فرشته كاملي هم نبود....من هميشه آخرين نفر بودم.وقتي بزرگ شوم
آنها خواهند ديد.يك جنگل آمازون ميخرم وهمه درختهايي كه سرشان به آسمان مي رسد
متعلق به من خواهند بود.مغازه ايي پر از بطري با توده اي از فرشته هايشان خواهم خريد
و كسي حتي يك گوشه بال آن ها را نخواهد داشت."


(درخت زیبای من---ژوزه مائوروده واسکونسلوس)

نخست
دير زماني در او نگريستم
چون
نگاه از او باز گرفتم
همه چيز در پيرامون من
به هيئت او در امده بود.
پس
آنگاه دريافتم كه مرا از او گريزي نيست.

شاملو

بر آتش تو نشستيم و دود شوق بر آمد
تو ساعتي ننشستي که آتشي بنشاني

What about me?

And I want you to promise me
that you're gonna tell my child
that you're gonna tell my child how much they're loved every day
and remind them how lucky they are...To be free.
Because we are.
We're free now.
Finally.
We're free...

_راستش رفتم که پیش یکی از خودم دفاع کنم..
اما نیومده بود برای سرزنش یا هرچیز ناخوشایند دیگه..
اومده بود توی کوچه های این شهر خاکستری بام راه بره...
فکر می کردم همه چی دو دستس..سیاه و سفید..
اما الان فکر می کنم همه چی یه رنگه..خاکستری..خاکستری..
چه همراهی خالصی..چقدر حال منو خوب کرد این آدم..فهمیدم از اولشم فقط همینو می خواستم..
یه همراه،بی قضاوت،یه گوش که بهت گوش کنه...
یه نگاه که بهت بگه:می فهمم، صبرکن،می گذره...
روانشناسا و روانپزشکا هم اگه با آدم میومدن و توی کوچه ها و خیابونا راه می رفتن
و حرفای پرت و پلا میزدن از همه چیز و هیچ چیز..آدما بیشتر به سراغشون میرفتن..
خیلی ساده درک شدم از طرف آدمی که ربطی نداشت..به ظاهر..اما درکم کرد..
حتی گاهی در سکوت..
حس می کنم دیگه تو تاریکی مطلق نیستم..ابر سیاه بالای سرم هنوز هست..اما حداقل دیگه
نمی باره..فعلا برای مدتی صبر کرده..
_اوه..گود فور یو..
_هه..نمی دونستی..
_نمی دونستم؟ چی رو؟
_اینکه خیلی وقتا میرم تو خیال..
_یعنی..؟
_آره..
_خب ..ارزش یک بار خیال کردن رو داره..نه کمتر نه بیشتر..
_بذار خیال کنم..
بذار حالا که تنم در پیچکای گشنه و سمی فرو رفته یه کم خیال کنم..کمی..تا قسمتی..

دست و پاهای آخرتم بزن...مهم نیست..کمی وقت مونده..

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off you
I can't take my mind...
My mind...my mind...

تصور دست های آن زن،
وقتی در موهای آن مرد فرو می رود،
حالم را بهم می زند.

لطفاً این کتاب را بکارید/ ریچارد براتیگان

خدا؟

بشکاف
تمام چیزهائی را که برایت بافتند.
تمام چیزهائی که بافتی..
بشکاف..
بگذار و بگذر..

دختر مورد علاقه من؛
دختری ست که بتوان با او شوخی کرد.
و این خصلت بسیار نادری در زن هاست.

اندوهی ژرف/ یاسمینا رضا

تنها راه شناختن يك نفر
دوست‌داشتن او بدون هيچ اميدی است.

Jack: Sarah!
Sarah: What
Jack: Is that him?
Sarah: What difference does it make?
Jack: It just does.
Sarah: It's not gonna change anything.
Jack: Look! I wanna know. I need to know who he is.
Sarah: It doesn't matter who he is, it just matters who you're not.

Lost( S3-E1)

اگه یه بار بخوام یه واقعیت رو به رسم ادبی بگم اینجوری می گم:

برخی از آدمها
دیگر ازشان گذشته است
که بخواهند
از کسی برنجند..
یکی از این برخی از آدمها
من هستم.

تاريکي
تنهائي
زيبائي
آزادي
اسارت
کودکي
نقاشي
شکست
خيانت
دوستي
دشمني
عشق
سنگ
آتش
جهنم
بهشت
دوباره
دير
خيلي
واسه
شروع
ناگهان
خيلي
دير
فراموش
بخشش
نفرت
فنا
منفي
مثبت
روشني
اميد.

Exogenesis: Symphony Part III (Redemption)
BY: The Muse (one of my favorites alt.rocks)

- چای کیسه ای را پس از مصرف می اندازند در سطل زباله ...
- چه شباهت نزدیکی !!
.
.
لذت بعضی از کارها به نکردنشونه
.
.
Uprising by Muse
.
.
یه کم وقت میخوام .
.
.
بگذار هنوز خيال کنم
بادها برای من می‌وزند.
.
.
تمام زندگي من
با تمام كاراكتر هايي كه اطرافم هستن
با تمام اتفاقاتي كه دوروبرم ميوفته
همه و همه سوژه اي ناب هستن واسه نوشته هاي پارانويدي
.
.
AaRON
Artificial Animal Riding On Neverland
all tracks
are
GREAT

می دونی؟
همیشه این دلم به اون دلم میگه:دکی..
تو این دنیای هیشکی به هیشکی
این یکی دستت باید اون یکی دستت رو بگیره
ورنه
خلاصی..خلاااااص..

زمانی که گفتم دوستت دارم
می دانستم الفبايي نو اختراع می کنم
در شهری که هيچ کس خواندن نمی داند.
شعری می خوانم
در سالنی خالی
و شرابم را در جام کسانی می ريزم
که نمی توانند آن را بنوشند.


نزار قبانی

من قاعدتا باید ساکت باشم.
من قاعدتا باید چشمانم را ببندم بر همه چیز و عین خیالم نباشد که
روزهاو برگها می ریزند و من در این میان معلق می شوم.
من می بایست داد نزنم..هیچ نگویم..بگذارم آدمها بیایند و بروند
بروند و بیایند..هرچه می خواهند ببرند..بفروشند..بخرند..و فقط بیایند و بروند..
مرا چه به حرف..چه به کلمه..چه به حروف..
حتی مدتهاست که حروف هم هجی نمی شوند..هجی هم که بشوند..آنجور که می خواهم در
نمی آیند و آنجور که لازم است و درست نمی آید..بهتر است بماند..همانجا در دل..در سر..
آری پسرم..تو باید همین باشی..اشتباهی بر خورده ای..درست باش..
بگذار تا بیایند و بروند..خطی بکشند..خطی بیندازند و بروند..
دستانت را صلیب کن و بگذار تا برگها بریزند بر شانه ات..بر دستانت..اما ساکت باش..
چشمانت بسته..سرت پایین...آغاز فصل سرد است و تو سردتر باش..
بگذار تا هوا هم کم بیاورد..

حرف بسیار درستیه
مرگ خود چاره و درمان است..
که به نظرم تنها چاره و درمان مشکلاته
مشکل اصلی من اینه که نمی تونم با تلاشای مذبوحانه خودم رو خر بکنم..
واسه همین، اندکی جرات سحر نزدیکه..
چون مرگ خودخواسته هم عصبانیت اون بالائی رو به همراه داره..
عجبا...

بسه..
به خدا بسه...
چقد حرف می زنی پسر...
همه چی خیلی تابلوئه به خدا..
نمی فهمی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

They're telling me it won't be long
The door is shut
The suits are on
Too bright to be day
To hurt anyway
Still there's no view
No green, no blue

The headlights above
They don't know love
You smile to please
I try to care

You break my heart
You break my heart

I love you here
I love you here


(Archive-HEADlIGHTS)

بله ،همچنین لعنت به تو..
لعنت به من؟ لعنت به خودت..
لعنت به تو و تمام این شهر با هرکی که توش هست.
نه،نه،نه
لعنت به رفقا..
هرچی فایده داری ازت می گیرن و پشت سرت بهت می خندن..
لعنت به اون یارو گدای شیشه شور که گند زد به شیشه ماشینم..
مرتیکه برو یه شغل درست پیدا کن.
لعنت به سیکها و پاکستانیا
همه جای خیابونا رو بمب میذارن..
تروریستای لعنتی که ایشالا یه بار بمبتون
اونجاتون رو متلاشی کنه..
لعنت به بچه های پارک سر کوچه که میشینن قلیون میکشن
جای اینکه به فکر کار و تلاش واسه زندگی باشن
لعنت به چینیا
با جنسای آشغالشون فقط گند زدن تو اقتصاد نداشته و مصرفی این مملکت..
لعنت به روسا..
دودوزه بازای احمق که اگه عرضه داشتن مجبور نبودن از
یه سری احمقتر از خودشون حمایت کنن تا آمریکا رو به فنا بدن مثلا..
لعنت به ایرانسل با تبلیغای مسخرش و کیفیت نداشتش و یه مشت احمق توش..
لعنت به بانکای داغون و بی فایده که پول مردم بدبخت رو صرف تبلیغات تکراری
و مزخرفشون می کنن..
لعنت به پلیسای فاسد
که دنبال یه فرصتن تا یاد این بیفتی که دزدا و قاتلا بهترن..مرام دارن یه خرده..
شما به اعتماد ما خیانت کردین..
لعنت به روحانیون..تو هر دین و آئین..که دستشون رو تو شلوار یه بچه بیگناه می کنن
لعنت به معابد و کلیسا و مساجد که ازشون حمایت میکنن..و مارو به شیطون تحویل میدن..
لعنت به هرچی آدم که ادای قدیس بودن رو درمیاره ولی آخرین چیزی که داره معصومیته
و پاکی..
لعنت به آدمائی که مث پشکل ریختن تو زمین و زاد و ولد میکنن و فقط به فکر پا گذاشتن
رو سر همدیگن واسه بالا رفتن..
لعنت به اسامه بن لادن و القاعده
نیمه عقب مونده های غارنشین سوسمارخور
اصولگراهای احمق هرجائی
که به اسم خدا یه عالمه بیگناه رو کشتن..
لعنت به اون..
بهش همه اعتمادم رو دادم
و اون از پشت بهم خنجر زد
دینامیت گذاشت زیرم و فتیله رو آتیش زد
لعنت به والدین
با اون غم بی پایانشون
فقط و فقط دارن میگذرونن که تموم بشه..
لعنت به این شهر و هرکی توشه
از اونور لویزان تا یافت آباد
از فرحزاد تا خاوران
از درکه تا شهر ری
از دهکده المپیک تا تهرانپارس..
بذار یه زلزله زیر و روش کنه..بذار گدازه های اتیش همه رو تبدیل به خاکستر کنه..
نه
نه، لعنت به تو نیما ..
تو همه چیزرو داشتی و از دست دادی..
تو ای الاغ لعنتی..

من خیلی فکر کرده ام ولی هنوز نتونستم بفهمم چطور ممکنه یه آدم
به خاطر اینکه هوس شنیدن صدای بوم کرده ، سر کناریشو بگیره
محکم بکوبه به دیوار و بعدش حتی برنگرده یه نگاه بندازه ببینه
طرف مرده یا چی...

سر بر بالش بگذار
رها کن
بخواب
بمیر
فقط بمیر..