Monday, April 26, 2010




آدمهايي هستند كه ناخودآگاه از خودمان مي رنجانيم.
مثل ساعت هايي كه صبح دلسوزانه زنگ مي زنند و
در ميان خواب وبيداري بر سرشان مي كوبيم.
بعد مي فهميم كه خيلي دير شده.


Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)