"یک آدم بزرگی می گفت تمام آدمها همیشه به تو از جائی ایراد می گیرند که ضعف خودشان است
راست می گفت
مثل داستان ورود به حریم خصوصی!! "

.
.

تو باختی

بس که گوش ندادی
بس که هرچه که دلت خواست دیدی و مابقی را ندیدی

نشانه ها را هیچ، هیچ نگاه نکردی

به قول خودت نشستی و دیدی چیزهائی که را که نه به تو ربط داشت نه به من

من تنها برای فراموشی تو پا به مسیرهائی گذاشتم
که نه تنها تو رو از یاد من بیرون نبرد

بلکه از خود بی خود ترم کرد

تو و مثل تو هرچقدر هم بزرگتر شوید بازهم خودتان را به ندیدن می زنید و اینجوری راحتترید

ساده است
گفتن حرفهایی که فقط بهانه است

کنتس عزیزم
به زودی پائیز می رسد
و من خواهم رفت
به جائی که دیگر برگشتی از آن نیست

تو بمان با آدمهای بزرگ
من کوچک بودم
دیده نشدم
جائی که باید
جوری که باید
من کوتوله عاشقی بودم که نباید حرف می زدم
باید می رفتم
خیلی زودتر از اینها
هیچکدام از حرفهایم یادت نمانده
درسته؟

نه
هیچکدام من یادت نمانده
و این من را سبکتر می کند برای رفتن و دور شدن

و تو هم خودت رو اینگونه آرام کن که من خوشبختم و خوشحال
بالاخره ما همیشه باید بهانه ای برای کندن داشته باشیم دیگر
ما که هیچوقت برای ماندن و ساختن نیامده ایم
نمانده ایم
ما عادت داریم در مقابل به در ودیوار زدن طرفمان
بی تفاوت بشویم و فراموش کنیم که گلدان را آب باید داد
ما عادت داریم بگوییم هی فلانی داری آرامش من را بهم میزنی با حرفات
با بودنت

پس به خاطر سنگفرشی که باید تو را به من می رساند
و اکنون مرا در بر خواهد گرفت

برایت می گویم که تو باختی
مرا باختی
هرچند من هم تیم تو بودم
هرچند من یار تو بودم
با تو
یار تو

تو باختی
چرا که هیچوقت منصف نبودی

منم باختم

تمام نا تمام من دیگر تمام نمی شود.


ممنونم از تو

au revoir

چقدر به تو محتاجم!

هنگامی که فصل گریه می رسد

چقدر که باید در پی دستانت بگردم

در خیابان های شلوغ و خیس

اونجا فقط نیم ساعت با اینجا فرق داره
.
.
مث قصه تلخ صداقت
.
.
من شاید صادق ترین نبودم
اما
دیوونه ترین
قطعا
.
.
شاید

این شبها که حرف دارم و نیستی

به آن شبها که حرف داشتی و نبودم در ...
.
.
هيچ لذت اصيلی بی‌درد ممکن نيست.
گاهی بايد بیست و نه سال زندگی کنی فقط برای چند دقيقه‌ی کوتاه، تا به خود بيايی و فکر کنی: ارزشش را داشت.
زندگی هنوز ارزش زندگی کردن دارد، به خاطر همان چند دقيقه‌های کوتاه گاه به گاه.
.
.
دلم
آه
دلم
آخ
دلم
واست
خیلی
تنگه
.
.
forever..seeking..
.
.
واسه رفتن
همیشه یه جا کم میاری
همیشه یه چاله هست
که برای پر کردنش
باید تمام گذشته رو خالی کرد
باید گشت
دنبال دلیلی محکم تر
و هر چیز رو وارونه کرد
برگشت و این بار سنجیده تر
تا انتهای این هذیان پرید
.
.
خوشایند نبوده است هیچگاه
حتی تماشای این میدان
مرد خود را می خواهد
که من نیستم
.
.
ادامه این بازی
با این انگیزه که دیگرون خوب شن
که بیان شادی رو دو دستی تقدیمت کنن
مسخره ست
باید لذت رو
اگه چیزی تهش هست
از کثافت ترین جاهای زندگی
حتی وقتی لجن تا بیخ گلوت زده بالا
بکشی بیرون
.
.
با دست آرام می زنم روی شانه ام.مثلا تو پشت سرم ایستاده ای . مثلا دست ، دست تو بود و تو زدی روی شانه ام . بر می گردم و با دست دیگرم ، دستی را که دست تو بود می گیرم . می کشمت به طرف خودم . حالا من مثلا تو هستم که دارم تو را بغل می کنم . حالا مثلا تو را بغل کرده ام ...

ها کردن – پیمان هوشمند زاده

یاد نمی‏ کنی از سوگند نیم خورده یی که به من دادی
و ایمانی که به دست های تو آوردم
آن روز که هر بهانه یی داشتم، گرفتی
و هیچ فکر نکردی چقدر می تواند نزدیک شود دریا
به مردی که دلش را
مثل بقیه فرصت هایش از دست داده است


ای کاش آفتاب از چهارسو بتابد / بهزاد زرین پور

نمی تونی، بمیر
بهترین کار اینه

Tu peux courir au sud

Quand tu as le cœur en panne

Brûler ta solitude

Dans des feux de savane

Et dire que la chaleur

C'est ta seule religion

Et courir ton bonheur

A tous les horizons

Tu peux croire au soleil

Comme croyaient les Incas

Mourir comme une abeille

Au soleil de Lima

Et venir dans mes bras

Pour me dire que tu m'aimes

Quand ce mensonge la

Tu n'y crois pas toi-même

Sans amour

Le soleil n'existe pas sans amour

Quand tu brûles c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

Le soleil n'est qu'un décor pour un jour

Un point blanc, un astre mort sans amour

Qui ne touche que ton corps

Sans amour

Tu cours après les truquages, les recours

Tu te saoûles d'éclairages, de faux jours

Ta vie n'est qu'un maquillage tu te goures

Tu veux tout essayer

Pour mieux brûler ta vie

Et tourner sur un pied

Comme font les toupies

Tu veux tuer le temps

Pour le temps qui te restes

Et tenter l'accident

Sur l'autoroute de l'est

Tu veux tenter le rire

Et tu n'es que cynique

Essayer les délires

Les peyotls au Mexique

Et croire que c'est la vie

Et dire que c'est l'amour

Et jurer aujourd'hui

Que tu m'aimes toujours

Sans amour

Même le rire n'existe pas sans amour

Quand tu ris c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

La chaleur n'est qu'un décor pour un jour

Un point blanc, un astre mort sans amour

Qui ne touche que ton corps

Sans amour

Tu cours après les truquages, les recours

Tu te saoûles d'éclairages, de faux jours

Ta vie n'est qu'un maquillage tu te goures

Sans amour

Notre vie ça devient quoi sans amour

Ça devient n'importe quoi côté cour

On l'avait pas vue comme ça sans amour

Sans amour

Le soleil n'existe pas sans amour

Quand tu brûles c'est que t'as froid côté cour

Rien ne te réchauffera

Sans amour

Sans amour

Si vous m'aimez....Laisser cet homme pour moi


parce que,

J'accepte ma mauvaise histoire,

Je sais que les choses que vous voulez de votre partenaire,

Je me suis améliorée,

mais la plupart d'entre eux, je t'aime plus que tout autre chose,

C'est ce que je suis sûr de..

Laisser cet homme pour moi..

آدما تو مراحل مختلفی از زندگیشون دنبال
یک جریانی ، اتفاقی و یا آدمائی می گردند که
ازش متنفر بشن و این تنفر بهشون انگیزه بده
اونا بعد از له کردن اونا شروع به ساختن و بالا رفتن می کنن
بعد از مدتی وقتی داستان زندگیشون رو می بینی میبینی نه تنها
سرانجام بدی نداشتند بلکه واقعا به خوبی و خوشی
خوشبخت شدند و رفتند پی کار و زندگیشون
و من
در این روزهای تموم شدنم اعتراف می کنم
که خوشحالم
ازینکه می بینم منم به نوعی عامل پر.از و خوشبختی شدم

چه کسی باور می کنه؟
.
.
.
آه
.
.
.
همه می دانند
همه می دانند
که من و تو از آن روزنه سرد عبوس
باغ را دیدیم
و از آن شاخه بازیگر دور از دست
سیب را چیدیم...

کمی فکر کنیم
کمی سعی کنیم فراتر فکر کنیم
یه بار دیگه
خیانت معنای بالائی داره
آره
تو خیانت کردی
به من
به خودت
به حرفات
به قولات
به تموم لحظه های خوب و تمام لحظه های بد
و حالا اسمش رو نتونستن بگذار
ما واسه کارامون همیشه یه اسمی میگذاریم
اما همه چیز تو دنیا یه اسم مشخص داره
که تو تموم جوامع ثابته
با کلمات بازی نکنیم
من حماقت کردم
تو خیانت
می تونی بگی نتونستی و منم میتونم بگم نتونستم
اما واقعیت عوض میشه
یا فقط ما آرامش ظاهری پیدا می کنیم؟

مگه نرخ خوبي چنده

كه تو برگاي برنده

تو به اين راحتي سوختي
.
.
حقیقت تلخ است، زندگی با تو شیرین بود.
.
.
نمی تونی

یه روزی حقمو از این زندگی از نداشتنت می گیرم

یک روزی می رسد که آدم بر می گردد و می بیند مدتهاست که گذشته از آخرین صحبت .آخرین دیدار. آخرین آغوش و هنوز زنده است.فقط زنده است..یعنی نفس می کشد

می دانم که می روم
خوب می دانم که به زودی می روم
و به این سادگیا نخواهد بود
رفتنی بی بازگشت
می دانم که تمام پلهای پشت سرم را هم خراب خواهم کرد
دلم برای همه تنگ می شود و برای 30 سال زندگی
ولی
می دونی
دیگه هیچی واسم هیچ اهمیتی نداره
مث تموم چیزای با ارزش دنیا که دیگه ارزشی ندارن

برای من و
برای ادامه زندگی
چیز خاصی لازم نیست
یک اتاق کوچک،چند کتاب ،کمی طناب
و یک دوست خوبِ خوبِ خوب
که از زیر پای من
چارپایه را بکشد

.
.

اولین نشانه های شروع فهمیدن، آرزوی مرگ است.
فرانس کافکا

.
.
نبودن هیچ کس سخت نیست…

فراموش کردن یک بودن سخت است…

.
.

به خدا توکل کن: گه خاصی که نمیتونی بخوری، پس خونسردیتو حفظ کن منتظر باش ببین چی پیش میاد

.
.

خاطره الکل نیست که بپره ، خاطره خاطرست ، تو ذهنت می مونه بیچارت می کنه...

.
.

آیا می دانید؟
وقتي كسي را دوست داريد....
بدترين حالت... احساس تنفرش به شما نيست
بدترين حالت اين است كه هيچ احساس خاصي به شما نداشته باشد

.
.

جهنمی بدتر از آن نيست
كه مدام
به ياد بياوری
مدام
بوسه ای را
كه اتفاق نيفتاده است. . .

ریچارد براتیگان

.
.

خلاصه شما به ما یاد دادی
که زود یادمون بره همه چی
همه خوبیها
آخ آخ

می دونستی یه چیزی رو؟
تو دیکتاتوری
یه دیکتاتور به معنی واقعی
ازون دسته دیکتاتورائی که حرف زور می زنن
ازون دسته هاش که واقعا یه چیزائی باورشون میشه
که خودشون رو گول می زنن
بزرگترین دروغا رو می گن و گفتن
اما پاشون رو میزارن رو سرت و می گن تو دروغگویی و من به تو اعتماد نمی کنم
آری
تو یک دیکتاتوری که نزدش دیگر هیچ التماس و خواهشی جواب نمی دهد

مرا با تو به چه ماند؟

واقعیت این است که هر دستمال توالتی، روزی تمام می‌شود

حالا مدتی ست
ذهنم را خالی کرده ام
از خیال
و دلم را از امید

نشسته ام لب ایوانِ روزمرگی
و نگاه می کنم
به این روزها
که برای خودشان می روند

رسیده ام به بی حسی
به بی تفاوتی

رسیده ام به حس برگی که می داند
باد از هر طرف که بیاید
سرانجامش
افتادن است ...

به انتظار فصل تو ، تمام فصل‌ها گذشت...

اگه واسم بمیری
منم واست می میرم و
قبرای ما کنار هم میشن مثه دو تا عاشق که
لباساشونو با هم
می برن لباسشویی بشورن
اون وقت
اگه تو صابون بیاری
منم پودر سفید کننده رو می آرم

براتیگان

هرآنچه گفته باید باشم گفته‌ام آیا؟

تا حالا شده تو تنهاییات فکر کنی که بعد اینهمه رد درخواستش چرا این آدم
هنوز اینجاس
دلیل اینهمه اصرارش چیه؟
چرا روش کم نمیشه؟
چرا کم نمیاره
خیلی وقته ها..خیلی

نه
شاید من
هیچی نیستم
نه همصدا
نه همراه
اما
هستم
هنوز هستم
هنوز همونم که ادعا می کرد
من عوض نشدم
حرفای تو از ندیدن منه
نه از چیز دیگر

مرد امروز
پیامبری شده بود که هرچه وحی به او می رسید
با بی میلی نگاه عمیقی به روبرویش می کرد و با صدایی از تهِ رگه ها ی حنجره اش می گفت:
قوم من خسته اند خدا
خسته اند
شده بود پیامبری که دیگر به
خودش هم
ایمان نداشت

رابطه ای رو که مرده
هر پنج دقیقه یکبار نبضش رو نگیر
دیگه مرده

مرد نبوده‌اي كه بداني
سرت روي بازوانم
يا ناخنت در گودي آرنجم
امنيت تو نيست ... امنيت من است

این شهر

شهر قصه های مادر بزرگ نیست

که زیبا و آرام باشد.

آسمانش را

هرگز آبی ندیده ام.

من از اینجا خواهم رفت

و فرقی هم نمی کند

که فانوسی داشته باشم یا نه.

کسی که می گریزد

از گم شدن نمی ترسد.

سالومه چه با حسرت از دريا ميگفت؛
از امامزاده اي كه وسط آب بود و آدمها با قايق ميرفتند طرفش،
كه اگه دريا بود، گياه بود و باد بود و هواي تازه. با دريا، دلها بزرگتر ميشد و آرزوها كوچكتر..
شايد اگه دريا بود...

کافه ستاره - سامان مقدم

نه برای من و نه برای تو

تو زیبا بودی
و تهران ِ پیرامون‌ات را
فقط به‌خاطر تو می‌خواستم
چه‌قدر برای این شهر غریب، نوشتم
و تو را پس نداد...

It's all because You Left..

پای ثابت هر خیانت، گاهی خود ماییم
***
راحت ترین راه برای ما آدم ها این است که بگوییم دیگری به ما خیانت کرده است، تا عشق را می بازیم می گوییم، به من خیانت شد، تا انتخابات را می بازیم می گوییم، به رای ما خیانت کردند، تا قافیه را باختیم یاد این می افتیم که کسی خائن بود و ما مظلوم. اما یادمان باشد یک پای این خیانت همیشه خودمان ایستاده ایم. اگر خیانتی وجود داشته باشد، غفلت های تاریخی مان پای ثابت این ماجراست

فرودگاه خود گورستونه

جائی که می بری انسان ها را خاک می کنی یا شاید انسانهائی که می روند زنده اند و تو می روی خودت خاک شوی
بوی مرگ
بوی جدائی
از تمام خاطرات و وابستگی ها و عادات
بیهوده نبود که می گفتند خاطره نسازید
وقت مردن
چه اینگونه چه به گونه دیگر
می فهمید که چه خبر است

آری، فرودگاه بهشت زهرائی دیگر است

آن که می ماند
کلاغی عاشق است که هیچ کس
اهلیش
نکرد

از بهار

تقویم می ماند

از من

استخوانهایی که تو را

دوست داشتند ...

مگر نمی شود آدم سال های بعد را به یاد آورد و برای خودش گریه کند؟

عباس معروفی
سال بلوا

پ.ن : اگر آن سالها بی تو باشند

.
.
بترسید از آن روزی که رسیده باشید به عشق اول و آخرتان
.
.
جهان همان یک نفر بود ، که از حالِ ما بی‌خبر بود

گریه ام مثل خودم مثل غمم تکراریست

قرار نیست
تاب بیاورم
این نامربوطِ ممکن
زندگی را
که دیگر
از شیرین های کنار و کرانش
دلم به هم می خورد

یک روز میمیریم نه به این دلیل که جسممان پیر شده است، روحمان است که خسته شده و میخواهد برود

روزها می سوزند همچنان
من می سوزم
بی آنکه شعله ای باشد
دود می کنم
سیاه می شوم
دندانهایم به هم می خورند
گوشهایم سوت می کشند
قلبم تندتر می زند
و چیزی در این شهر
از افکار فاسد و دست چندم
به لحظاتم چنگ می اندازد

ماشین را که با سرعت به گارد ریل بزنم نه به عشق اولم فکر می کنم نه به تو. به دختری فکر می کنم که وقتی خبر مرگم به گوشش رسید سرش را تکان میدهد. لبخند می زند و زیر لب می گوید کوچک غمگین من..

همه‌ی عمر از مسير کج...
همه‌ی راه‌ها از مسير کج...
خط راست، خطی بود که فقط در کتاب هندسه بود....


رضا قاسمی - وردی که بره ها می خوانند

ضیافت های عاشق را خوشا بخشش، خوشا ایثار

خوشا پیدا شدن در عشق . برای گم شدن در یار

چه دریایی میان ماست . خوشا دیدار ما در خواب

چه امیدی به این ساحل . خوشا فریاد زیر آب

خوشا عشق و خوشا خون جگر خوردن

خوشا مردن . خوشا از عاشقی مردن

...

ایرج جنتی عطایی

یادتون هرگز نمی مونه
ن م ی م ون ه

ببین جان من
برای هر بار که بخواهی ببوسی و نبوسی
برای هر بار که بخواهی بغل کنی و نکنی
هر حرفی که روی دلت بماند
به ازای هر بار دلتنگی
یک چیزی از آدم کم می شود و دیگر بر نمی گردد
یک مرضی مزمن می شود
مثل ریزش مو
مثل سنگ کلیه برای کسی که شاشش را نگه می دارد
حالا خودت حساب کن
راضی هستی؟
حتما باید دانشمندی بگوید؟
حال مرا نمی بینی؟

وابستت شدم
و
به تو کردم عادت
دیوونتم
عشقم
تو باید مال من باشی
-------------
غلط زیاد داره
وابستگی
عادت
حس مالکیت
اشتباهه
می خوام مال من باشی وجود نداره

-------------
فقط دیوونه گی همین

چرا که اگه دیوونت نبودم
مدتها قبل با باد رفته بودم
و قبل ازون دهن یه سری حیوون رو گل می گرفتم
و همه رو له می کردم
--------------------------------
اما
اما
دیوونه شدم
و رها کردم
همه رو و خودم رو

و روزهای شمارش معکوسمان شروع شد.

من آن غیر ممکن را ممکن می خواهم .
با توام . هنوز هم فکر می کنم هیچ چیز غیر ممکن نیست

.
.
Glass-less, lens-less..

شجاعت می خواهد

وفادار احساسی باشی

که می دانی

شکست می دهد

روزی نفس های دلت را..

از یک جایی آدم دست و پا زدن را رها می کند. از یک جایی فقط تماشا می کند غرق شدن خویش را ... خیره می ماند ... ساکت می نشیند و باز تماشا می کند ... که چطور می گذرد و می گذرند ... از یک جایی به بعد حرف نمی زند ... گوش نمی کند ... تماشا هم نمی کند حتی! ..

گفتی اما دل ندادی,گفتی اما دل نبستی

کسی که نگاهت را نمی فهمد؛

توضیح های طولانی ات را هم نخواهد فهمید

.
.
.
خواهش دارم روبه روي من نمان،
عبور كن،كوچه را طي كن
و در انتهاي كوچه محو شو،
همان گونه كه آدم هاي خوشبخت محو مي شوند.

احمد رضا احمدی

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران


شفیعی کدکنی

یکی در زیرزمین
یکی در یک دفترچه
یکی وقت سیگار و چای
و همه در تنهایی

دنبال ردی از تو می گردند.
تویی که نه در بیرون،
که در درون ِ من گم شده ای

و از تاریخ
فقط صفحه ی تقویم هاست که می گذرد
هشتاد و شش
هشتاد و هفت
هشتاد و هشت
هشتاد و نه

جمله ها، بی نقطه تمام می شوند.

بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار
کاخر ملول گردی از دست ولب گزیدن

همیشه میگم دیگه نمی کشم..و انگار دوباره توانی واسه ادامه دادن میدن..
دوباره میگم بابا نمی کشم..به خدا بریدم..
اما دوباره
دوباره و بازهم دوباره..
فکر میکنم فقط مرده هان که واقعا نمی کشن دیگه..

این طور بارمان آورده‌اند که بترسیم، از همه چیز. از بزرگ‌تر که مبادا بهش بربخورد، از کوچک‌تر که مبادا دلش بشکند، از دوست که مبادا برنجد و تن‌هایمان بگذارد. از دشمن که مبادا برآشوبد و به سراغمان بیاید.

همنوایی شبانه ارکستر چوبها / رضا قاسمی

یادت هرگز نمی مونه
تمام لحظاتی که با خنده و آرامش گذشته اند
و
زمانی که دلخوش می کنیم به خوشبختی به یاد خوشبختی
و به فردای شادی
در حالیکه خانه هایمان بس روی آب است
و هیچ چیز تکرار نمی شود
و عمر به پایان می رسد

دست من نیست
دست من نیست
دست من نیست
دست من نیست

Nobody notices what i do until i don't do it.

چه مدت لازم بوده است
تا کلمۀ عفو
بر زبان جاری شود؟
تا حرکتی اعتماد انگیز
انجام گیرد؟

بیا تا جبران محبت‌های ناکرده کنیم.
بیا آغاز کنیم.

فرصتی گران را به دشمن‌خویی
از کف داده‌ایم؛
و کسی نمی‌داند چقدر فرصت باقی است
تا جبران گذشته کنیم.

دستم را بگیر!